Gewijde liederen

[p. 13]

Dagen

[p. 14]

Kol-Nidrei

Wie zullen neergeworpen worden

door Uw zwaarden

en door Uw vuurbommen

vergaan?

Klein zijn wij als de
duizend knopjes
aan 'n meidoorn in Lente,

hebbe ontfermen!

zullen wij genade vinden

in Uwe oogen Vader?

In vernedering buigen wij ons neder
want wij zijn klein en nietig;
wat is Uw huis hoog en niet

te overzien,

wat zijn Uw bazuinen

eeuwig!

[p. 15]

 

Klagelijke winden

 

als donkere menschenstemmen

 

in den nacht.

 

Nu worden onze harten

 

als zilver door zilversmid

 

beproefd,

 

en in de louteringsvlam

 

komen schaduwvlekken op

 

als schurften op de huid

 

van 'n melaatsche,

 

donker en diep.

 

 

 

Nu worden onze zielen

 

in 't bijtend vuur geschud;

 

'n zaksel als van modder,

 

dood en ongedierte, komt

 

omlaag.

 

 

 

Heb deernis Vader!

 

Gij hebt ons klein gemaakt

 

en zwak;

 

ons hart beeft zoo.

 

Wij komen aan Uw eeuwige poort

 

en vragen deernis,

 

deernis!

[p. 16]

 

Niet de grooten zullen winnen

 

en de sterken;

 

Maar hen die zich kinderlijk

 

buigen en hun handen

 

op hun tranen leggen

 

wilt hen verhooren,

 

want zij zijn verloren

 

in hun nood.

 

Kol-Nidrei!

 

 

 

Pest en hongersnooden

 

zullen om ons trekken,

 

maar schuilen zullen wij

 

in Uwe schaduw

 

als de Lotusbloemen

 

in 't donkere blad,

 

weggedekt en teederlijk verscholen.

 

Kol-Nidrei!