Een bonte vlucht

[p. 69]

Het werk.

Met honderd gaan zij door den nacht,
de huizen stom in zwarte vacht,
de straten doodgelegen stil,
alleen een ijzig vreemd geril
van vleermuisvlerken, ergens wijd
omhoog een schelle nachtuil krijt.

De zwarte poort staat als een kluis
een eeuwig zwart gesloten huis,
de hooge muren stijgen zwart
heel hoog tot in het hemelhart,
en zij, als torren langs den grond
naar nest, kruipen erheen uit rond.

[p. 70]

 

De zwarte poort knarst op een kier

 

en kermt als barensklagend dier,

 

als slaven in een rij gereid

 

worden zij voor s' meesters knecht geleid,

 

in elk paar handen wordt gelezen

 

wat hunnen taak, voor dag zal wezen.

 

 

 

Het licht springt uit! de vuren vlammen,

 

als helsch gewoel van bloed'ge zwammen

 

de riemen, gaan nu om en neer

 

en vallen, stijgen, vallen weer;

 

de slingers hun gekrijt uitstooten

 

'lijk beesten deerlijk opgesloten.

 

 

 

De kleine pitten branden rood,

 

en sluwend, sluipend, zwart en groot

 

loopen schaduwen langs zoldering;

 

dan staat een wijde dwergenkring

 

aan rad en vuur zwaar te gebaren

 

wien felle oogen scherp bestaren.