Een bonte vlucht

[p. 71]

Moedjik.

Wij hebben gewerkt en gewroet en gewrocht

toen 't zon was, en al onze dagen,

nu werken wij niet

wij versmachten.

De Heer nam ons vee en ons koren uit huis,
en stuurde zijn geldknecht om zilver ons thuis,
wij gaven, wij gaven, wij gaven tot 't laatst,

wij hebben niet meer

wij versmachten.

Toen kwam de kozak en die vroeg onzen zoon,
wij gaven hen alle, hij beloofde ons loon,

eilaas het kwam niet,

wij versmachten.

[p. 72]

 

Het land om het dorpje ligt eindloos en leeg

 

de buitenweg dood, geen man-stap, geen beweeg,

 

wij zitten in huis

 

staren dof voor ons heen

 

preêven ‘vadertje

 

wij versmachten.’

 

 

 

Op de deel ligt de ploeg en de zeis bij elkaar,

 

wij zitten maar stille en staren ernaar,

 

de ploeg wil niet kerven het zanddrooge land

 

de zeis waart niet rond er: en de stal aan den kant

 

ligt gebroken en zonder geluid;

 

de zeug en het schaap en de hond is eruit

 

wij aten ze lang, toen de honger begon,

 

nu is leeg de kelder, het vat en de ton....

 

wij kunnen niet meer

 

wij versmachten.

 

 

 

De kleinen zijn lang naar den Hemel gegaan,

 

de ouden liggen tegen het kerkje aan,

[p. 73]

 

de vrouwen die dragen geen melk meer in borst

 

en koorts brandt door 't lijf ons, verschroeiende dorst,

 

wij kunnen niet meer

 

wij versmachten.

 

 

 

De dragers die sperren met dooden den weg

 

de doodsklok zwijgt niet, en zijn weenend gezeg

 

klinkt maar uit, schreit maar uit, immer voort....

 

De pest en zijn broeder kwam binnen de poort,

 

en zwart en vol haat was hun woedende greep,

 

zij worgden en keelden bij tallen, een sleep

 

gaat met hen, gaat mee door de poort:

 

wij kunnen niet meer

 

wij versmachten.

 

 

 

Wij hebben gewerkt en gewroet en gewrocht

 

toen 't zon was en ál onze dagen,

 

Nu werken wij niet meer

 

de landweg ligt leeg

 

de buitenweg dood,

[p. 74]

 

geen manstap, geen beweeg,

 

wij zitten in huis

 

staren dof voor ons heen,

 

preêven ‘Vadertje

 

wij versmachten’!