Een bonte vlucht

[p. 66]

Meilied.

De donkre nacht krimpt, krimpt in duur
de kille winden zijn verwaaid
de sneeuw, het ijs, zijn weggelaaid
in 't gouden zonnevuur.

Al blanke bloemen knop en kruid
springen boomen en weiden uit,
de wijken luiden van 't geschal
der blijde vogels, overal!

Op! op! op pad! op! op! op pad!
gij werkers uit de zwarte stad
gij zwoegers uit de zwarte mijnen
gij voerders van de snelle treinen
stuurders van 't schip in wijde zee
duikt op, treedt aan op 't land, doe mee!
................

[p. 67]

 

Wat duizend' maats en duizend' vrouwen

 

kwamen van steiger en getouwen

 

uit schacht, van ketel en het rad,

 

zij schijnen, drom bij drom gevat,

 

straten en pleinen vol te stroomen:

 

van d'einder, drommend, nieuwe komen!

 

 

 

Een blij gerucht gaat voor hen uit,

 

de helle tonen schallen luid,

 

hun zangen stooten naar omhoog!

 

fel brandt het open lichte oog

 

de lijven boren naar de lucht!

 

de voeten daveren gerucht

 

 

 

Vlucht roode vogels, wijd in zwieren

 

hun vanen zijn, met lauwerieren,

 

hoog boven hen in 't gouden licht.

 

En als tot heerlijk maal gericht

 

dragen vrouwen in de zwarte handen

 

bloemtuilen, die als vlammen branden.

 

................

[p. 68]

 

Dit is het feest der zwarte knechten

 

wij willen ons tot heerschers vechten

 

het heele jaar ontnaamt ons, gij,

 

één dag is ons, één dag blijv' vrij

 

te droomen van het zoet gerucht

 

als de roep er davert door de lucht:

 

 

 

Op! op! op pad! op! op! op pad!

 

gij werkers uit de zwarte stad

 

gij zwoegers uit de zwarte mijnen

 

gij voerders van de snelle treinen

 

en al wie slaaft en bukt in wee

 

duikt op! treedt allen aan! doet mee!

 

 

 

Want licht kwam voor de nacht, als vuur,

 

zie hoe haar gloed u tegenlaait

 

op! op! het is 't bevrijdingsuur

 

de stormklok luidt, de wimpel waait!

 

 

 

Nu komt de donkre wijken uit

 

de nieuwe zon is ingeluidt

 

komt! komt! met al uw duizendtal,

 

maakt nieuw de wereld, overal!