Een bonte vlucht

[p. 63]

Verre gezichten.

[p. 65]

De Ankerdrager.

Hoe draagt hij krachtig boven 't woest gewoel
van wilde watergolven - 't anker, 't machtig zware -
de volle heldenleden trotsen tegenkracht van baren
en stuwen - 't hoofd sterk wetend - door

weerstand naar het doel.

Zoo draagt een vader kennend geen gevaren
zijn zachte kind uit laaiend vlamgejoel
hoog boven zich, houdt 't lijfje vrij en koel,
terwijl de roode vlammen om zijn leden waren -

Als deze fier en sterk het anker van betrouwen
op zijne schouders torst en draagt hoog voor zijn maat
- hoe maklijk valt het hem die zware vracht te houden -

Daar ginder, in de verte, door al dat golvenstouwen
zal 't ankren weer! staat in zijn wijs gelaat,
en voort en voort dringt hij en treedt zonder verflauwen.