Een bonte vlucht

[p. 27]

Donker en nacht.

[p. 29]

Gure avond.

De grauwgeploegde velden liggen zwart,
de dicht begroeide boomen schijnen dof,
de hemel 'n grauwe nevel ver, en wart
met leeg gestruik en rietdak van een hof.

De koude late vogels tsjilpen in haar gaten
en witte meeuwen scheeren heen en weer
ringsom de molenwiek, die met gereëe maten
de naakte armen wentelt op en neer.

De laatste ploeger in elkaar en moe,
sloft bukkend naar zijn huis in 't dorpje ver,
en overal stilaan, gaan deur en luiken toe.

Nu gaat de wereld dood en dekt zich moe,
onder de eerste bleeke zilverster,
met zwart van avond stil en ruischloos toe.