Een bonte vlucht

[p. 19]

Regen.

De regen viel met gootjes

het koren wier zoo nat,

de velden en de slootjes

verdronken, en het pad.

De boeren op hun klompen

bleven maar zachtkens gaan,

Alleen hun petjes krompen

tegen hun koppen aan.

De peerden glanzig druipend

en maan en steert verward,

zeulden haar pas, als kruipend,

alleen ze dampten hard.

[p. 20]

 

De lekker groene blaaien

 

die stoeiden met elkaar,

 

joegen te spele-waaien

 

en klik-klek! zoenden maar.

 

 

 

Melker, melkster, getweeën

 

die schuilden in het groen....

 

en wat ze verder deeën?....

 

....wat jongelieden.... doen....

 

 

 

Een arme spreeuw was rouwig

 

die zat alleen en koud

 

bij zandkuil, en keek grauwig

 

naar 't paar in 't groene hout.

 

 

 

hoe regen viel met gootjes

 

hoe de lucht op 't koren zat,

 

hoe de velden en de slootjes

 

verdronken, en het pad.