Een bonte vlucht

[p. 14]

De pomp.

Domp-domp zoo zong het pompke
domp-domp zoo zong het pompke

in 't grauwe winterhout.

Door 't meiske, jonge meiske,
werd telkens op een wijske

de twengel neergedouwd.

Zij zong van hooge Graven,
van Jonkvrouwen, zoo brave,

zoo lieflijk en zoo mooi.

Zij maalde schoon, met woorden,
't kleed, 't hermelijn-geboorde,

de gouden ketentooi.

[p. 15]

 

Zij maalde met haar tale

 

de galerijen, zalen,

 

en rijke slotenpracht.

 

 

 

Het drinken en het vechten

 

't elkaars wallen slechten;

 

zong 't liedje van de wacht.

 

 

 

Domp-domp zong mee het pompke

 

domp-domp zong mee het pompke

 

in 't grauwe winterhout.

 

 

 

Een spreeuw kwam neergevlogen

 

een meeuw zat hoog te oogen

 

en 't zonnetje scheen goud.