Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen

Bedeylt indry deelen

Verlanghen naer den hemel.

Hoe schoon is u huys, soetsten Heer,
Heel mijn ziel daer naer verlanght soo seer,
U langh uytstel m' is sulck een pijn,
Dat ick quel' en van ghehaeck verdwijn.
Wie sal mijn hert eens laven?
Hoe langh sal ick dus slaven.

HOe schoon is u huys, soetsten Heer,

Heel mijn ziel daer naer verlanght soo seer,

U langh uytstel m' is sulck een pijn,

[p. 435]

 

Dat ick quel', en van ghehaeck verdwijn.

 

Wie sal mijn hert eens laven?

 

Hoe langh sal ick dus slaven?

 

 

 

Wanneer sal ick u aenschijn sien?

 

Die ick in dit swaer verlanghen dien.

 

Wee my dat verlenght is den tijdt,

 

Die ick ballinck lev' hier onverblijdt.

 

Wie sal mijn hert.

 

 

 

Tot u klimt altijdt mijn ghesucht,

 

Die vergaen in pijn, en in gheducht.

 

Siet mijn ooghen blint van gheschrey,

 

Dat ick u dus langh, om niet, verbey.

 

Wie sal mijn hert.

 

 

 

Las, 'ksien op van verr's naer mijn landt

 

In dit lichaems alderswaersten bandt,

 

Daer loopt mijnen gheest achter straet,

 

Groet d' inwoonders, all' bly boven maet.

 

Wie sal mijn hert.

 

 

 

'k Sien hen, onghenoecht in dit dal,

 

All' versaeit in u, o grooten All.

 

Wanneer sal u hof m' oock ontfaen?

 

Dat ick met hen oock eens zy voldaen.

 

Wie sal mijn hert.

 

 

 

Laet doch immers eens, bidd ick u,

 

Eenich drupken nederdalen nu

 

Uyt u beke, rijck van wellust,

 

Dat gh' een weynich mijnen dorst hier blust.

 

Wie sal mijn hert.

 

 

 

'k Woon hier in een landt vol verdriet,

 

Daermen niet dan druck en stricken siet,

 

Daer niet dan bedroch om en gaet,

 

Nijdt, oncuyscheydt, roovingh, alle quaedt.

 

Wie sal mijn hert.

 

 

 

Wat rouw is 't te sien loopen hier

 

All' die zielen sonder vrees naer 't vier,

 

Allom t' allentijdt sien, o Heer,

 

Dus vertreden door de sond' u eer.

 

Wie sal mijn hert.