Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen

(1645)–Guilielmus Bolognino– rechtenstatus



[pagina 433]
Van de geluck-salicheydt van 't Hemels Ierusalem.
Op de selve wijse. O Hemelsch Syon, stadt van rust, Mijn hert is tot u seer belust, Om my te gaen vermeyden In u, soo vol van vreught, Alleen ten vollen die verheught, Wilt my gheleyden. Ick sien u borghers al verblijdt, Maer met een eeuwich groot jolijt, In uwe Conincks salen, Die daer tot hunnen loon Sijn wesen schenckt, oneyndich schoon, Goedt sonder palen. Dat sy met wonder sien nu claer, Ghenieten, sonder druck en vaer, Die schoonheydt onghemeten, Aen Godt nu vast ghehecht, Met all' hun crachten opgherecht, Gheen sond' en weren. O schoonheyt! die 't hert soo verweckt, Met soet ghewelt tot u soo treckt, Dat 't aen u soo blijft hanghen, Dat nu niet in sijn macht, Te keeren is de liefdes cracht, Van u ghevanghen. O goedtheyt! die bant alle quaedt Van alle lijden en misdaedt Alleen door 't claer aenschouwen, Die 't hert met sulcken vreucht, En met noodtsaeckelijcke deucht Aen u blijft houwen. O mensch, die noot zijt sonder min, Keert tot dit goedt doch uwen sin,
[pagina 434]
Al ist u noch verholen, 't Gheloof u hier beduyt Dat Godt in hem doch 't al besluyt, Waer wildy dolen? O soetsten Heer, ons ziel verlicht, Brenght haer u schoonheydt in 't ghesicht, Om die nae weerd' te achten, En, in een suyver min, Met allen hert altijdt en sin Daer naer te jachten.