Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de selve wijse.
Onghemeten Eeuwicheydt van pijnen,
Hoe seer zijdy altijdt uyt ons ghedacht,
Maer uw 's ghepeys hem eeuwigh doet verdwijnen
Op u die nimmermeer hier heeft gheacht.
Die in den poel der hellen sal besuren
Soo langh u swaerheydt als Godt Godt sal zijn.
Ah wie sal konnen eeuwelijck gheduren
In 't groot torment van dat allendich dal?
| |
[pagina 426]
| |
Waer 't dat noch waer voor millioenen jaren,
En dat daer naer de pijn eens waer ghedaen,
Dat sou noch hop' en troost, in 't lijden baren,
Om dat d' allende dan eens sou vergaen.
Maer sonder eyndt sal onverandert blijven
In selve strenghicheyt den helschen brant.
O mensch, hoe kondy hier dan vreught bedrijven?
Hoe kan aen d'ydelheydt 't hert zijn verpandt?
Naer al den tijdt, die hier men kan versinnen,
Dat zijn gheleden sal de helsche pijn,
Sal 't t'alle tijdt van nieuws zijn te beginnen,
Geensins sal d'Eeuwicheyt vermindert zijn.
Wat heeft den duyvel in vijf dusent jaren
En meer, ghevoordert in de Eeuwicheyt?
Niet eenen ooghenblick. Hoe comt beswaren
Hem dit ghedacht, die in die pijnen leyt.
O eeuwigh! eeuwigh! eeuwich! altijdt schreeuwen
Om niet de sondaers daer met vremt ghetier,
Die door hun schult verdoemt zijn t'allen eeuwen
Tot al het lijden van het eeuwigh vier.
O mensch, oh waer 't dat ghy dit wout vervoeien,
Noot ghy tot sonden u begheven sout,
Haest ghy den schijn des werelts sout verfoeien,
Daer ghy met Ziel-verlies u aen soo hout.
Die nu van 'd Eeuwicheyt wordt inghenomen,
Van hem aendachtich altijdt overleyt,
De helsche Eeuwicheyt hy sal ontcomen,
Die van den hemel sal hem zijn bereyt.
O Godt, wilt diep dan in 't verstand ons drucken
De langhe Eeuwicheyt van pijn en vreught,
Op dat won't gaen de helsche onghelucken,
En t' allen eeuw in u eens zijn verheught.
|
|