Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
[pagina 427]
| |
Op de wijse: Marischal de Biron.Eerste deel. Gh'en leeft met ons niet wel,
O broeder, die nu dra-ghen,
Godts thoren straf en fel,
En over u seer cla-ghen,
Dat gh' ons soo blijft vergeten:
In onsen swaren noodt,
En schijnt niet eens te weten
Van ons allend' soo groot.
GH'en leeft met ons niet wel,
O broeder, die nu draghen,
Godts thoren straf en fel,
En over u seer claghen,
Dat gh' ons soo blijft vergeten:
In onsen swaren noodt,
| |
[pagina 428]
| |
En schijnt niet eens te weten
Van ons allend' soo groot.
Och waer u eens bekent
De minste van ons pijnen,
Den dorst, die sonder endt
In druck ons doet verdwijnen,
Den dorst tot Syons vloeden,
Soet boven ons ghedacht,
Tot 't eeuwich goedt der goeden,
Soo seer, soo langh verwacht.
Ah waer u dit bekent,
Gh'en sout ons niet verlaten,
Ghelijck ghy u ghewent,
Straf tot ons boven maten;
Maer sout met aller herten
Naer ons verlossingh staen,
Dat ons soo bitter smerten
Haest souden zijn ghedaen.
Ghy sout den wreeden brandt
Met u ghebeden blussen,
Ons brenghen tot ons landt,
Den Bruygom ons doen kussen.
Daer wy soo seer naer jaghen,
Dat boven alle pijn
Valt swaer ons te verdraghen
Van hem berooft te zijn.
Ah desen dorst verslaet,
Helpt ons tot ons verlanghen,
Betaelt voor ons misdaedt,
Dat ons hier houdt ghevanghen,
Vernielt de strenghe banden,
Leydt ons tot 't hoochste goedt,
Het staet doch in u handen
't En is u pijn, noch moet.
| |
[pagina 429]
| |
Tweede deel.
VErlost ons uyt dit vier,
Dat wreet is boven maten,
Daer w'in betalen dier
Ons schult, van u verlaten,
Licht die ghy kont af coopen
Met d' almoes, met de Mis:
Ah comt met vlijt gheloopen,
De winst te groot hier is.
Sal onsen milden Heer
Een teughsken waters loonen,
Gheschoncken 't sijnder eer,
En eeuwich daerom croonen;
Wat croon sal hem dan comen
Die onsen dorst, soo groot,
Sal hebben wegh ghenomen,
Gheweirt soo swaren noodt?
Die hebben sal gheblust
't Vier daer w' in zijn verslonden,
En tot ons hoochste rust.
Gheluckich ons ghesonden.
Den Heer sal overvloedich
Sijns aenschijns soet gheniet
Hem schencken, en hem spoedich
Ontslaen van ons verdriet.
Sijn ziel oock in den noodt
Ghetrouwelijck beschermen,
En, lights in sonden doodt,
Ghenadich haers ontfermen,
Een rouwich hert haer gheven,
Een noodelijcke Bicht,
Op dat sy weer mach leven
Hier en in 't eeuwich licht.
Hier toe sal ons ghebedt
Godt stadich oock verwecken,
Op dat, nae liefdes wet,
| |
[pagina 430]
| |
Tot Godt wy haer oock trecken:
En dat wy 't samen rusten
In 's hemelsch vreuchdich hof,
In 't midden der wellusten
Daer singhen 's Heeren lof.
|
|