Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Siet de wijse fol. 121.
O Mensch, wilt u soo uyt den sin niet stellen
De wrede sondes straf, die u verwacht,
Diep in u hert nu print het vier der Hellen,
In all' u wercken daer op stadich acht.
Ghedenckt de doodt, die eeuwelijck sal leven,
Peyst op het eyndt, dat daer gheen eyndt en weet,
Dat aen de doodt beginsel staegh sal gheven,
Dat ghy onsalichlijck nu soo vergheet.
Ghedenct de wormen, die daer eeuwich knaghen,
De sondaers straffen met hun strengh ghebyt,
Hoort tanden knerssen en 't ontroostbaer claghen,
Godts laster, daer ghehoort die wort altijdt.
Siet in 'nen poel hen d' een op dander branden,
Als herrinck daer ghepackt in duysternis,
Hun selven scheuren hen siet met hun tanden,
Een doodt verwachten die daer niet en is.
Siet hen vol vier, als eenen oven blaecken,
Dat all' hun inghewandt allom doorpijnt.
O bitter pijn, die sy daer eeuwich smaecken!
O poel, daer 't al in sonder eyndt verdwijnt!
Siet daer hun bloedt in all' hun aeders sieden,
Hoort kissen 't mergh in hun verbrandt ghebeent,
En denckt dat u niet min en sal gheschieden,
| |
[pagina 425]
| |
Blijfdy soo blindt altijdt, soo seer versteent.
Siet uyt hun ooghen leghe tranen vloeien,
Daer 't lichaem eeuwich oock verbrandt van wordt,
Als vier die altijdt op hun wanghen gloeien,
In tijdts dan, sondaer, u tot tranen port.
Tot tranen, die de sonden af hier wassen,
Die seer verquicken oock het rouwich hert,
In tijdts wilt op die helsche tranen passen,
Om niet die vlieten daer met alle smert.
O kercker! waer blijft alle quaedt in woonen,
Daer gnsch verbannen uyt is alle goedt,
Daer Godt sijn macht in straffingh wilt bethoonen,
Sijn strengheydt eeuwelijck ghevoelen doet.
O mensch, wilt dat altijdts dogh hier bevroeien,
Wel overpeysen, eer het wordt te laet.
Laet nu de ooghen als fonteynen vloeien,
Wast daer in tijdts me af all' u misdaedt.
O Godt, wilt ons 't hert met u vrees doorsteken,
Dat wy noot vallen in dat swaer verdriet,
Gheeft ons u wetten hier noot te ontbreken,
Om eens te comen tot u soet gheniet.
|
|