Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de wijse: Claires Fontaines. O bitter pijnen!
O benauwt ghemoedt!
Dat my verdwijnen
Om mijn sonden doet:
Als my het leven
Be-gint te begeven
In dusent smerten
Soo beswaert van herten.
O Bitter pijnen!
O benauwt ghemoedt!
Dat my verdwijnen
Om mijn sonden doet:
Als my het leven
Begint te begheven
| |
[pagina 421]
| |
In dusent smerten
Soo beswaert van herten.
O wereldts prachten,
O vermoemden schijn,
Daer ons ghedachten
Me soo besigh zijn,
'k Magh u wel haten,
Die my doen verlaten
Hebt 's Heeren weghen,
Tot u soo gheneghen.
O vuyl wellusten,
Die my hebt verleydt,
't Hert die noot blusten,
Maer dat druck bereydt,
'k Magh wel beclaghen
Dat ick heb mijn daghen
In u versleten,
Godt om u vergheten.
O aerdtse goeden,
Daer ick heb ghetracht
In 't overvloeden,
Om te zijn gheacht,
Wat sal 't nu baten
U soo boven maten
Vergaert te hebben,
Ydel spinne-webben,
'k Sou nu wel wenschen,
Dat ick alle deught
Had, als goey menschen,
En dus waer verheught,
Die ick moet derven,
In armoey nu sterven,
Den tijdt verloren
En wordt noot herboren.
O Heer der heeren,
Vol ghenad' die zijt,
Tot my wilt keeren
U in desen tijdt,
| |
[pagina 422]
| |
Nu doodts ghevaren
My soo seer beswaren,
Die ligh ghebonden
In den bandt der sonden.
Wat sal ick maecken,
Is 't dat ghy my laet?
De helsche draecken
Staen met grooten haet,
Mijn ziel die trachten,
Daer sy staegh naer wachten,
In 't vier der hellen
Wreedelijck te vellen.
Wilt my behoeden
Van hun groot gheweldt,
Om my die woeden,
Al te seer ontstelt,
Doet my beschreyen,
Mijn swaer misdaden,
Die my seer beladen.
'k Gaen nu verpanden
My aen u het meest,
In uwe handen
't Beveel mijnen gheest,
Dat hy magh comen,
De hel nu ontnomen,
Tot u wellusten,
Om in u te rusten.
|
|