Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
[pagina 418]
| |
Op de wijse: Aen Venus doen ick mijn beclagh. Wat gave is een goe-de doodt,
Hoe salich sijns' in Godt die sterven,
Gheluckich sijns' in di-en noodt,
Die dese gaef van Godt verwerven,
Och oft te recht die werd' gheacht,
Och oft die neerstich werd' be-tracht.
WAt gave is een goede doodt,
Hoe salich sijns' in Godt die sterven,
Gheluckich sijns' in dien noodt,
Die dese gaef van Godt verwerven,
Och oft te recht die werd' gheacht,
Och oft die neerstich werd' betracht.
| |
[pagina 419]
| |
Oh oft den sondaer nu eens wist
Wat dat hy lijden sal in 't scheyen,
Die, met den tijdt, sijn ziel verquist,
Nacht ende dagh sou hy wel schreyen,
Sijn mergh sou hem, nu soo versteent,
Van anxt verdorren in 't ghebeent.
Want 't is een saeck van sulck' allend',
Dat die gheen tongh kan uyt ghespreken,
Een saeck, aen die alleen bekent,
Die van Godts liefde zijn ontsteken,
Een saeck, die scheuren doen van een
Door mede-lijden sou 'nen steen.
De meeste sorgh dan hoort te zijn
Om desen weldaedt te ghewinnen,
Die weert is alle moet en pijn,
Ghesocht te zijn met alle sinnen,
Al is hy weynich in 't ghedacht,
Van luttel menschen wel betracht.
Een ieder wenscht met Balam wel
De doodt der goeden eens te sterven,
Om soo t'ontgaen de wreede hel,
En 't eeuwich leven te beerven.
Maer die niet anders daer toe doet,
Noot hy becomen sal dit goedt.
Zijdy dan wijs, gaet daer naer staen,
Daer toe u sonden seer beschreyen,
Daer toe in deught wilt voorder gaen,
Waer door die gav' is te verbeyen,
Tot dien eyndt bermhertich zijt,
En uwen naesten helpt altijdt.
Peyst oock hoe onversins de doodt
Soo menich mensch heeft neer ghesmeten,
En nu noch smijt, soo kleyn als groot.
Ghedenckt dat niemandt kan gheweten
Of hy niet worden sal verrast,
Als hy sal zijn met sond' belast.
O goeden Godt, ons by hier staet,
Stelt ons dit diep in ons ghedachten,
| |
[pagina 420]
| |
Die gave ons, groot boven maet
Doet nae haer weerde altijdt achten,
Op dat wy nu daer soo naer staen
Dat wy daer in niet mis en staen.
|
|