Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino– AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Siet de wijse: fol. 32.
BRuno, die 't Carthuysers leven
Sijn beghinsel hebt ghegheven,
't Eenich leven hebt ghesticht,
My, die u begheert te loven,
Wilt doch bystaen van daer boven,
My verkrijghen hemelsch licht.
Heel verschrickt zijt ghy ghebleven
Door den Leeraer, die doen beven,
| |
[pagina 275]
| |
Naer sijn doodt, Parijs heeft seer,
Heeft in 't midden der ghebeden
Sijn verdoemenis beleden,
Door bedwanck van Godt den Heer.
Daer te seer van inghenomen,
Zijt ghy, om de hel t' ontcomen,
Stracks ghevlucht met ses tot u,
In 't gheberchte zijt ghetrocken,
Verr' van alle 's werelts locken,
Die ghy nu waert al te mu.
Daer hebdy begost te minnen
Godt den Heer met all' u sinnen,
Vierich altijdt in 't ghebedt.
Scheent daer uyt in alle deughden,
Dickwils vol van 's hemels vreughden,
Vast altijdt in Godt gheset.
Daer is 't dat gh' u hebt begheven
Tot een heylich eensaem leven
Met een groote strengicheyt,
Daer met een seer hoogh beschouwen
Bleeft' in Godt u stadich houwen,
Met een diep' ootmoedicheydt.
Nu besit ghy 't eeuwich wesen,
Dat van u is uytghelesen
In dit dal tot u gheniet,
Dat u niet en is ontnomen,
Maer ten vollen nu ghecomen,
Die Godts aenschijn claer nu siet.
Maer wilt ons nu zijn ghedachtich
U ghebedt by Godt is crachtich,
Staet van boven ons doch by,
Dat w' op 't noodich een oock achten,
Boven al dat soo betrachten,
Dat 't ons oock ghejont eens zy.
|
|