Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen

Bedeylt indry deelen

[p. 151]

Van de seven blijschappen van Maria.

Mijn ziel, o Maeght, haer port met al-le crachten
Uyt liefd' in Godt met u te zijn verheught,
En daer toe stadigh oock in haer ghedachten
Te draghen all' u ongemeten vreught.

MYn ziel, o Maeght, haer port met alle crachten,

Uyt liefd' in Godt met u te zijn verheught,

En daer toe stadigh oock in haer ghedachten

Te draghen all' u onghemeten vreught.

Met wat jolijt was u ghemoet bevanghen,

Doen van u uytghehoort was Godts ghesant,

Doen ghy den Sone Godts hebt maeght ontfanghen,

In eenen alte grooten liefdes brant.

Wie sal den wellust machtich zijn te singhen,

Van u ghenoten doen gh' u nicht besocht?

En 'tkint van blijschap deet op in haer springhen,

Van blijschap, door u groet die wert ghebrocht.

Hoe bly oock maeght ghebaert, en sonder smerten,

En willecom heddy den Heer ghekust,

Wanneer all' u begheerten zijn des herten,

[p. 152]

 

In eenen overvloet van vreught, gheblust.

 

 

 

Hoe seer oock in den tempel smolt van vreughden,

 

Door Symeon en Anna, u reyn hert,

 

Die in Messias comst hen seer verheughden,

 

Van hen met blijschap die vercondicht wert.

 

 

 

Wat een jolijt in 't hert in quam ghevloten,

 

Doen ghy vont u verloren liefste kindt,

 

Naer grooten druck hebt 't aenschijn weer ghenoten,

 

Dat eewich u nu tot wellusten dient.

 

 

 

Wat vreught heeft u doorsteken hert ghenesen,

 

Doen ghy hebt wederom ghesien den Heer,

 

Aen u verschenen van de doodt verresen,

 

Met wonder stralen nu verheerlijckt seer.

 

 

 

Maer wat een wonder Zee u van wellusten

 

Heeft overstroomt, doen ghy trockt uyt dit dal,

 

Met Ziel en lichaem ghinght daer boven rusten,

 

In een te soet gheniet van uwen Al.

 

 

 

Waer van wy jonstich Godt te samen loven,

 

Verheught in u met allen hert en sin,

 

Terwijlent dat ghy ons staet by daer boven,

 

Waer ghy nu eewich heerscht als Coningin.