Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Sit de wijse fol. 24.
SPringht op, springht mijnen gheest, verheught in Godts wellusten,
'Tis nu 'nen blyden tydt,
De Arck des Heeren nu gaet in den hemel rusten,
Die sy nu met haer comst soo wonderbaer verblyt.
Maria van de doodt geluckick nu verresen
Snel door de hemels vaert,
| |
[pagina 150]
| |
Gaet in haer lichaem sien Godts ongeschapen wesen,
Om helsen haren Soon, die sy ons heeft ghebaert.
Den Vader met jolijt sijn dochter in comt halen,
Den Soon sijn Moeder kust,
Godts Gheest sijn Bruydt onthaelt, leyt in die hooge salen,
De heel Dryvuldicheydt omvanght haer met wellust.
Nu is de Son, o Maecht, rontom u comen stralen,
Nu op de Maen treet ghy,
En twelf sterre u op 't hooft zijn comen dalen,
Dus Godt wy loven al in u gheluck te bly.
Godts gheesten seer verblijt, de hoochste Cherubinen,
Comen u halen in,
Met groot' eerbiedicheyt u comen 't samen dienen,
U, die Godts Moder zijt, 'u shemels Coninghin.
Hun oogen sy ghehecht staegh op u schoonheyt houwen,
Daer in te seer vermaect,
En uwen grooten glans verwondert seer aenschouwen,
In uwe liefdes brant gheheel den hemel blaect.
Ghy zijt nu als een Son in claerheydt uytghelesen,
Die ons verquicken sal,
Ghy gaet om by den Soon ons voorspraeck nu te wesen,
Om te verwaren ons van 't eewich vierich dal.
Wat Zee van vreughden nu comt op u hert ghevloten,
Met een te soet ghewelt,
Hoe over-vloedich nu die u heeft overgoten,
Nu aen de rechte handt van uwen Soon ghestelt.
Maer wilt van daer doch slaen een oogh op 't dal der tranen,
Neer-sien op onsen noodt,
Den wegh door u ghebedt ons tot den hemel banen,
Van sond' behoeden ons, en van de tweede doodt.
|
|