Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de wijse: Il n' est plus temps de fair resistence. Wie sal ghenoech u wonder goedtheyt loven,
Alder-soetsten Heer?
All' ons verstant die gaet soo verr' te boven,
Die aen ons soo seer
U storten uyt, en, met u dobbel wesen,
Ons spijs u worden doet,
| |
[pagina 144]
| |
 Daer ghy ons ziel me voedt,
me comt ghenesen.
WIe sal ghenoech u wonder goetheydt loven,
Aldersoetsten Heer?
All' ons verstant die gaet soo verr' te boven,
Die aen ons soo seer;
U storten uyt, en met u dobbel wesen
Ons spijs u worden doet:
Daer ghy ons ziel me voedt,
Me comt ghenesen.
Hoe vierich comt ghy dan de ziel omvanghen,
Met haer soo vermaect:
Maer oft in ons waer oock dit groot verlanghen,
Als gh' ons soo ghenaect
Oh oft in ons dit vier oock waer onsteken,
Als wy vereenicht nu
Zijn hert aen hert met u,
Maer wy ontbreken.
Daerom is 't dat w' in vreucht niet overvloeien
In dit soet gheniet,
Dat m' alle deucht door 'themelsch broot niet groeien
In ons zielen siet.
Dat w' in dat vier van liefde niet en blaecken,
Die met een kout ghemoedt
U, ons oneyndich goedt,
Altijdt ghenaecken.
Ah comt ons ziel dan op een nieuw verlichten
Met een grooter licht,
Doorschit mijn hert met nieuwe liefdes schichten
Dat een nieuw ghesicht,
'Nen nieuwen brandt eens word' in my begonnen,
Dat ick door uwen strael
Gheraect soo menichmael
Eens word' verwonnen.
| |
[pagina 145]
| |
Doet mijn gheloof u daer met vreucht beschouwen,
U groot liefdes vier,
Dat u met ons op d' aerde heeft ghehouwen,
U doet woonen hier,
Die in u rijck schijnt boven alle stralen,
Daer u soo menich gheest
Aenbidt, en met u feest
Hout in u salen.
Kont ghy van dan u schepsels niet gheduren?
Dat u van dit dal
De doodt niet scheyt, die ghy hier moest besuren,
Onghemeten All.
Is u gheluck dan in den mensch gheleghen?
Is hy u noodich goedt,
Dat hy u tot hem doet,
Soo sijn gheneghen?
Ghesmolten sien ick u, door 't vier der minnen,
In den kelck als wijn,
De groote liefd'u dit heeft doen versinnen,
Om van my te zijn
Met groot gheluck in alle vreucht ghedroncken,
Op dat ick dus in u
Nu alle schepsels mu,
Heel zy versoncken.
Ah doet my eens die liefde wel bevroeien,
Dit oneyndich vier,
Dat eens in my u weder-min magh groeien,
Die my alte dier
Hebt met u bloedt ghecocht in duysent smerten,
En met u selven my,
Maect nu soo wonder bly,
O vreucht des herten!
|
|