Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino– AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de wijse: Beauz ioeuz vivez soubs ceste flamme.
Ie-sv, ghedaelt die zijt van boven,
Die naer een langh ghewensch,
Gheworden zijt nu mensch,
O ghenadichsten Heer,
wie sal ghenoech u loven?
Soo grooten goedt
Den snooden mensch die doet.
| |
[pagina 60]
| |
IEsv, ghedaelt die zijt van boven,
Die, naer een langh ghewensch,
Gheworden zijt nu mensch,
O ghenadichsten Heer, wie sal ghenoech u loven?
Soo grooten goedt // Den snooden mensch die doet.
Ick sien u op den schoot u houwen
Van een de reynste Maeght,
Die u soo heeft behaeght,
O wat grooter vermaeck is 't u daer te aenschouwen,
In eenen stal // den Schepper van den Al.
'Ksien u een kindtjens rol daer spelen,
Die zelf de wijsheyt zijt,
Die 't al bestiert altijdt,
O wat soeter ghespeel! wie sal 't te sien vervelen,
En 'tsoet gesicht // dat allen hert verlicht?
'Ksien u daer u kleyn hoyken buyghen
Nae u reyn Moeders borst,
Daer u toe dwinght den dorst,
O wat grooter ghenucht u daer te sien aen buyghen!
U, die het al // moet laven in dit dal.
'Khoor u daer somtijts bitter schreyen,
Dat de Maeght niet en weet,
Wat dat haer kindtjen let,
Ah comt, sondaers, hier schreyt, zijt ghu niet hert als steenen,
Den Heer die siet // om u schult in't verdriet.
Lof zy u, hoochsten Heer der heeren,
Die ons soo seer bemint,
Gheworden een kleyn kindt,
Die in eewige vreugt den druck ons comt verkeeren,
Ghepresen zijt // verheven t' allertijdt.
|
|