Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
[pagina 57]
| |
Op de vvise Quem arcta stringit fascia. O Heer, die in den hooghsten sit,
Hoe seer hebdy u nu verniet,
Die in een krib op 't hoy nu light,
En daer schreyt als het minste wicht,
O Ieseken, soet kinneken,
Comt rust doch in mijn herteken.
O Heer, die in den hoochsten sit,
Hoe seer hebdy u nu verniet,
Die in een kribb' op 't hoy nu light,
En daer schreyt als het minste wicht.
O Ieseken soet kinneken,
Comt rust doch in mijn herteken.
Ghy zijt ons in den nacht ghebaert,
Die door u licht soo is verclaert,
Want door u ons verandert is
Ja claer licht all' ons duysternis,
O Ieseken, soet kinneken,
Comt, schijnt doch in mijn herteken.
U comst is in den winter-tijdt,
| |
[pagina 58]
| |
Soo vroegh ghy voor de menschen lijdt,
Op dat ghy ons ghemoedt, soo kout,
Met Godts liefde onsteken sout,
O Ieseken, soet kinneken
Verwermt docht mijn kout herteken.
Ghy hebt, o alderrijcksten Heer,
Gheweest hier arm, behoeftich seer,
Op dat ghy ons dus alghelijck
Nae der zielen sout maecken rijck,
O Ieseken, soet kinneken,
Verrijckt doch mijn arm herteken.
In doeckskens ghy ghewonden zijt,
Met ons natuer voor alle tijdt
Bekleet, zijt ghy een minste kindt,
Ons te kleeden de ziel ghesint.
O Ieseken, soet kinneken,
Comt, kleet doch mijn naect herteken.
De edel gheesten dienen u,
En onder beesten light ghy nu,
Om ons, de beesten soo ghelijck,
Al te maecken in wijsheydt rijck,
O Ieseken, soet kinneken,
Comt, maect doch wijs mijn herteken.
Ghy nemt de kind'ren slechtheyt aen,
Gaet alle kindtsheyt onderstaen,
Om ons te thoonen dat ghy mint
De onnooselheyt van een kindt,
O Ieseken, soet kinneken,
Gheeft my een simpel herteken.
Soo schandich door hooveerdicheyt
Den vyandt had den mensch verleyt,
En ghy vernedert u soo seer,
Om te brenghen hem weer in eer,
O Ieseken, soet kinneken,
Gheeft my een nedrich herteken.
O Heer, die over al ghebiet,
Wien hemel, aerd' en hel ontsiet,
Comt zijn u schepsels onderdaen,
| |
[pagina 59]
| |
Op dat w' onder u leeren staen,
O Ieseken, soet kinneken
Comt, heerscht doch in mijn herteken.
In druck zijt ghy ghecomen hier
Ons alle blijschap coopen dier,
U lot was droefheyt in dit dal,
Om dus ons te vertroosten al,
O Ieseken, soet kinneken,
Comt, troost mijn droevich herteken.
|
|