Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de vvijse: Jerusalem u nu verheught. Ghegroet, gheloeft nu eewich zijt,
Mijn
| |
[pagina 22]
| |
liefste kindt,
 Dat my soo seer bemint,
Dat my nu al te seer verblijt,
Dat my tot Moeder hebt ghekeurt,
O wat gheluck is my daer door gebeurt.
GHegroet, gheloeft nu eewich zijt,
Mijn liefste kindt,
Dat my soo seer bemint,
Dat my nu al te seer verblijt,
Dat my tot Moeder hebt ghekeurt,
O wat gheluck is my daer door ghebeurt!
Zijt willecom mijn eenich goedt,
Mijn volle vreucht,
Die 't all' alleen verheucht,
Die mijn hert nu versmilten doet,
Willecom Soon en mijnen Heer,
Die ick voortaen ghenieten sal soo seer.
Die ick nu aen mijn hert soo druck,
Soo dickmaels kus,
Den brandt der liefden blus,
O jolijt! o ghewenscht gheluck!
Die ick met vreuchden sien den dorst
Steulpen nu aen mijn maeghdelijcke borst.
Suyght, suyght, mijn alderliefste kint,
Suyght mijnen Godt,
'T staet al tot u ghebodt,
Van mijn borsten u, Schepper, dient:
| |
[pagina 23]
| |
Alle mijn bloedt is t'uwen dienst,
U 't al te schencken waer my groote winst.
Nu is 't dat ick, nae mijnen wensch,
Naer langh ghehaeck,
In u neem mijn vermaeck,
U gheniet nu Godt ende mensch,
Die ick als Godt aenbidden moet,
Die u als mensch van my nu voeden doet.
Mijn ziel tot uwe Godtheyt gaen
Terwijlent sal,
O aldersoesten Al,
Aen haer borsten den dorst verslaen,
Waer uyt de beke van wellust
Vliet, die den dorst der zielen eewich blust.
Die onderworpen alle noodt,
Berooft van cracht,
Van my soo seer verwacht,
Troost en hulp al te naect en bloot.
Die u daerom in doeckskens wind',
En u teer hooft met groote sorgh verbind.
Die oock daerom, tot uwe rust,
Op t' hoy legg' u,
Noot u te draghen mu,
Die daer slaept oock op met wellust,
Terwijlent dat ick u gheniet,
En d' open oogh van u verstandt m' aensiet.
|
|