Haags duet

Zaterdag 2 mei

tros-Kamerbreed met Gerrit van der Kooy en Caspar Beckx. Ik kan lezen en schrijven met hen. Gerrit ken ik vanaf mijn begin in de politiek. Ik moest toen eindeloos debatteren met Relus

[p. 100]

ter Beek over Van der Klaauw en Zuid-Afrika. Van der Klaauw was geen begenadigd politicus. Hans Wiegel had hem ook nooit minister moeten maken. Hij dacht waarschijnlijk: een diplomaat moet toch ook dat departement kunnen leiden. Maar het tegendeel is het geval. Diplomaten voeren beleid uit. Maken kunnen zij het niet. Dat hebben zij afgeleerd. Slechts heel weinigen - zoals Peter van Walsum en Henry Wijnaendt - zijn een uitzondering op die regel. Neem Vredeling: zuipschuit, ruitjetikker, versierder. Maar hij deed wat nodig was: ‘Congressen kopen geen straaljagers’; ‘Een generaal die met ontslag dreigt, heeft het.’ Ministers hoeven helemaal niet zoveel te doen. Als ze maar op de kritieke ogenblikken het juiste doen. Maar dat deed Chris niet. Hij heeft nooit doorgehad waar het om ging. Hans Wiegel heeft dat niet gezien. Hij had geen mensenkennis. Waar had hij die, op zo'n jonge leeftijd, ook moeten opdoen? Wat niet wegneemt dat Hans voor de vvd van zeer grote betekenis is geweest. Hij is verantwoordelijk voor de eerste doorbraak. Van de ‘Liberale Burgerheren’ naar een echte volkspartij. Nu zitten wij in de tweede. De laatste peiling geeft ons 36 zetels tegen 43 voor de PvdA. Het is een verschil dat verdampt in de hitte des daags en de koude der nacht. De vvd wordt onvermijdelijk de grootste partij, zo niet nu dan in 2002.