zet. Vandaag is zo'n dag; ik schik me er maar in.
De vvd voert campagne in Naaldwijk. In de zaal van de Bloemenveiling (een verrassend decor) gaat Bolkestein in debat met de voorzitter van de fnv, Lodewijk de Waal. Vooraf interview ik Bolkestein over de positie die de vvd inneemt tegenover het cda. Hij zegt in het zo langzamerhand traditionele gesprekje vooraf dat de opmerkingen van Dijkstal (die vanmorgen zei dat de vvd alleen met het cda kan samenwerken als die partij afstand neemt van het eigen verkiezingsprogramma) niet uitgelegd moeten worden als een blokkade tegen het cda. Nee, maar hoe waarschijnlijk is het dat een partij afstand neemt van het eigen verkiezingsprogramma? Niet waarschijnlijk, geeft hij toe, maar: ‘De PvdA heeft het vier jaar geleden ook gedaan. Wat er toen in het regeerakkoord kwam, week sterk af van het PvdA-verkiezingsprogramma.’ Terwijl ik met hem sta te praten, kijkt hij voortdurend naar een vriendin die vanavond met me mee is gegaan. ‘Dag mevrouw,’ zegt hij op een gegeven moment nadrukkelijk tegen haar. Ik denk terug aan de opmerking van Tom van der Maas die erop neerkwam dat ik het oog van Bolkestein voor vrouwen niet moet onderschatten.
Het programma in de zaal sleept zich voort. De discussie tussen Bolkestein en De Waal is mat. Het is al met al de sloomste campagneavond die ik de afgelopen twee weken heb meegemaakt. Guus Meeuwis verzorgt het muzikale intermezzo, Bolkestein loopt verveeld te ijsberen in de grote hal met heftrucks, naast de zaal van de Bloemenveiling. Het is een prachtig plaatje, maar er is geen fotograaf te bekennen. Iedereen zit in Rotterdam. Tony Blair bezoekt de PvdA-campagne om zijn vriend Wim Kok een hart onder de riem te steken.
Halftien verlaat ik met de meegereisde vriendin de bloemenveiling. We willen in Den Haag gaan eten, maar het valt niet mee om in de residentie een etablissement te vinden dat nog keukenpersoneel in dienst heeft. Op de terugweg naar Haarlem bedenk ik me hoe prettig het moet zijn om een chauffeur te hebben.