Dinsdag 10 maart
Nog steeds mooi weer. We lunchen in de kroeg vlakbij. Hoe kan zo'n café-restaurant blijven bestaan? Het menu is altijd hetzelfde en voor negentig francs eet je je buik rond. Daarna lopen we door het park dat is aangelegd op de plek waar het klooster stond. Vroeger was het een moeras waar de rivier doorheen stroomde. Monnikenwerk heeft het drooggelegd.
Aanstaande maandag ga ik met Kader Abdolah in de Balie in discussie. Het thema is ‘identiteit’. Dat is behoorlijk abstract. De discussie zal onder leiding staan van Jan Tromp. Ter voorbereiding lees ik De reis van de lege flessen, een roman van Abdolah. Daarvoor had ik al wat korte verhalen van hem gelezen, in zowel De adelaars als De meisjes en de partizanen. Hij schrijft uitstekend. Bondig en evocatief. Hij heeft het veel over Perzië en kijkt als Pers naar Nederland, wat interessante inzichten oplevert. Hij voelt zich marginaal. Maar ieder denkend mens is marginaal.
We hebben gekeken naar twee afleveringen van Ongelooflijke Verhalen van de kro. De eerste gaat over de jeugdhulpverlening, de tweede over de thuiszorg. Beide vertelden van de strijd tegen de bureaucratie. Bureaucratie en regels zijn noodzakelijk. Maar regels kunnen met meer of minder begrip worden toegepast. In deze gevallen toonden de bureaucraten zich bepaald niet van hun beste kant. Nog afgezien van het feit dat de jeugdhulpverlening meer geld nodig heeft.
Ik heb Le Monde van vier dagen geleden nog rondslingeren. Daarin staat een interessant artikel over Gerhard Schröder, die nooit geliefd was binnen de spd. Zijn spectaculaire overwinning in Nedersaksen werd door de chattering classes in Bonn als een oorvijg ontvangen. In 1983 heeft hij ook het anti-Amerikaanse pacifisme van het kruisrakettenprotest verworpen, schrijft Alexander Adler, die hem met Tony Blair contrasteert: Schröder als vastberaden verdediger van de Duitse industriear-
Auteursrechtelijk beschermd