|
| |
| |
| |
Op de graanbeurs.
Men must know that in this theatre of man's life it remaineth only to God and angels to be lookers-on.
Bacon.
‘Kom, rep je wat, en ga dadelijk mede naar de Board of trade,’ riep mijn vriend, mijn kamer binnenstormende. Ik was gelukkig gereed, en rende naast hem voort. De Board of trade is de graanbeurs, verklaarde hij mij al dravende. Zulk loopen! Iedereen vliegt door de straten, als door een stormwind gedreven. Ieder heeft haast. Er is een draaibrug waarover de tramwagens rijden. Als de brug bijna weer dicht is gedraaid, springen de heeren van de tram, om te eerder aan de overzijde te zijn. Daar ze dan weder op den wagen stappen, winnen ze er niets door, maar ze kunnen onmogelijk niets doende en stil staande oponthoud dulden. Het vroor hard. Niemand had een pels aan, maar in korte, vrij dunne jassen gekleed, die hen niet in hun bewegingen hinderden, renden en galopeerden de heeren naar kantoor en beurs.
Een photographie instantanée van zulk een overhaasten Amerikaan genomen - gelijk men dat tegenwoordig van renpaarden doet - zou beter denkbeeld geven van Chicago's opkomst dan een lange beschrijving.
Wij uit de oude wereld zijn niet tegen zulk ademloos hollen
| |
| |
voor ontbijt bestand, en blazen dus even uit, eer we het verhaal van de ochtendwandeling naar de beurs voortzetten.
Zoo ge, waarde lezer, ooit in Philadelphia komt, ga dan het museum zien, dat Joseph Smith - van wien Holyoake in zijn History of Coöperation spreekt - heeft nagelaten.
Wie zulk een raad niet volgt in Amerika, is ondankbaar, want er bestaat geen amerikaanschen Baedeker, die ijzeren dwang uitoefent om u links en rechts naar merkwaardige instellingen te zenden, en er zijn nog slechts zoo weinig musea. Dit moet gewaardeerd worden, want onder de negatieve redenen, waarom reizen in Amerika zoo aangenaam is, behoort deze zeker in de eerste plaats.
Nu heeft het museum van Smith bovendien één merkwaardige eigenschap. Het is niet groot, men kan het in korten tijd zien, zonder dat warme hoofd, die moede beenen en dat stoffige, verhitte gevoel te krijgen, dat een museum zoo vaak geeft, en bovendien, het is vermakelijk.
Smith heeft namelijk een inferno van hout nagelaten, een keur van groteske duivels, met een pennenmes uit laurier-wortels gesneden. Men ziet er duivels die u doen ontzetten, die u doen lachen, die uw toorn opwekken. Groot is het aantal buitenlandsche duivels.
De russische duivel eet een gebraden Turk op; de iersche duivel trekt met een knuppel gewapend naar de kermis om twist te zoeken; de chineesche duivel houdt een toespraak tot de Amerikanen, op den 4den Juli, over de ware republikeinsche beginselen van verdraagzaamheid en gastvrijheid. The dutch devil wordt voorgesteld met een ellenlange pijp in den mond en met een leeg glas op de tafel tikkende om meer bier.
Met dezen dutch devil wordt natuurlijk weer een duitsche duivel bedoeld.
Je divague mais j'y retourne, zeide Montaigne en zeg ik hem na. Ik vroeg mij af, bij het zien van al die duivels, hoe men een grappigen amerikaanschen duivel wel zou moeten voorstellen, want Joseph Smith heeft aan zulk een satan zijn pennemes niet gewaagd.
Zoo de nationale duivel in de meest kenschetsende eigen- | |
| |
aardigheid van zijn volk deelt, dan behoort de handelsduivel der Vrije Staten te worden voorgesteld met een lagen hoed op het achterhoofd gedrukt, in een wapperend jasje, stoomende en vliegende door de drukke straten.
Wat heb ik moeten hollen om mijn gidsen, die mij alles wilden wijzen in een paar dagen tijds, bij te houden.
Mijn vriend, die mij naar de graanbeurs medesleepte, bracht mij, steeds in vroolijke handgalop, verder, en, ademloos hollende tusschen al die voortvarende, hardwerkende, rijke jonge mannen, die op een vroegen wintermorgen, met den thermometer 8° onder nul Fahrenheit, ernstig en vol ijver naar fabriek en kantoor snelden, kwam mij plotseling een vers aan Henry Mürger gewijd in gedachten:
Laissant pour la douce paresse
Sa porte ouverte à deux battants,
Il ne chantait que la jeunesse,
L'amour embaumé du printemps.
Sa gaité rêveuse attendrie.
Nous racontait bien des douleurs...
Non les sourires, mais les pleurs!
Een echo uit la vie de Bohême, klonk als de krekelzang in het mierennest, doch evenals men in de kerk wel eens dwaze invallen krijgt, dacht ik, toen ik medegesleept werd in den Chicago maalstroom van rusteloos werk, onwillekeurig aan de bohémiens en de jeunesse dorée van quartier latin en parijsche boulevards.
Doch voor veel gemijmer had ik geen tijd. Gedrongen, gestooten, voortgeduwd en meegetrokken, kwam ik ten laatste aan onze bestemming. Het was een groot gebouw, de onmisbare elevator deed ons naar de eerste verdieping zweven; mijn naam werd op een register ingeschreven, als werd ik ingeleid in een club, door mijn vriend, die lid van de beurs is, en ik zag een zwarten drom heeren - enkelen met hooge hoeden, de meesten met lage - binnenstormen. Zij schaarden zich in drie cirkels of amphiteaters, die, opgaande, ook hen die op de bovenste trede staan gelegenheid geven om mede te bieden. In
| |
| |
den eenen cirkel zou graan, in den anderen corn (maïs) en in den derden provisions, dat is vleesch in blikjes, gezout, gerookt of gedroogd, verkocht worden. In ademlooze stilte werd het sein van de elektrische schel gewacht, die melden zou dat het half tien was. Nauwelijks tjingelde de bel of een Babel van stemmen begon. Ieder poogde het eerst te loven en te bieden, om dus den eersten prijs van den dag genoteerd te krijgen en de markt te openen. Op een groot bord wordt gemeld hoe de noteeringen elders zijn, in Europa zoowel als in Amerika. Tal van telegrafisten seinden de Chicago-prijzen van de beurs. De prijzen gingen op en neer, naarmate het eene oogenblik een groote koop- of verkooporder kwam.
Hoe het mogelijk is, dat zaken gedaan worden bij die opwinding en oogenschijnlijke verwarring, schijnt onbegrijpelijk. Mijn geleider - jongste chef van een der groote export-huizen naar Europa - deelde mij mede dat, in Chicago zelf, rechters noch advocaten de wijze van handel drijven op de graanbeurs ooit goed begrijpen. Alle geschillen worden daarom meestal door het bestuur der beurs beslist en vereffend. Slechts in zeer buitengewone gevallen wordt de rechter te hulp geroepen. ‘Als ik bij een verschil ongelijk krijg, berust ik er in’, zeide hij, ‘al ben ik overtuigd dat ik gelijk had. Het is practischer to swallow the pill.’
In het afgeloopen jaar werden in Chicago niet minder dan 163,326,267 bushels graan en meel ingevoerd, en bovendien besturen de groote handelshuizen hier het vervoer zoowel van granen uit Michigan en Indiana oostwaarts, als van een groot gedeelte van het graan dat langs de Mississippi afgevoerd en uit de Golf van Mexico naar Europa wordt gezonden.
Sinds twee of drie jaren zendt Chicago zijn graan bovendien regelrecht over den Atlantischen oceaan, zonder den bijstand in te roepen van de huizen in de havensteden. Het graan wordt verscheept uit de treinen of de meer- en kanaalbooten in de Trans-Atlantische booten en dan, zonder bijstand van den Engelschen koopman, gezonden naar de havens van Europa.
Langs het meer Michigan staan over de twintig van de tach- | |
| |
tig voet hooge graantorens, die een 16 millioen bushels kunnen bergen, en elk 7000 bushels per uur in de schepen laden. De afstand van Chicago naar de open zee, over de groote meren en langs Montreal, bedraagt 2050 mijlen; over de kanalen naar New-York 1397 mijlen. Tusschen Mei en November gaan er van Chicago dubbel zooveel schepen uit als van New-York - ze zijn echter minder groot.
Het volgende tabelletje kan een denkbeeld geven van het bedrijvig leven van Chicago in de zomermaanden. De cijfers geven het aantal der komende en vertrekkende schepen gedurende het half jaar in enkele amerikaansche steden.
|
AANKOMSTEN. |
VERTREKKEN. |
|
Aantal. |
Tonnenmaat. |
Aantal. |
Tonnenmaat. |
| Boston |
2,287 |
1,259,209 |
2,619 |
1,440,907 |
| Baltimore |
2,080 |
1,552,278 |
2,413 |
1,747,793 |
| Philadelphia |
1,902 |
1,269,652 |
1,890 |
1,266,962 |
| Chicago |
11,859 |
3,887,095 |
12,014 |
3,870,360 |
| New-York |
4,386 |
4,826,473 |
5,551 |
5,044,316 |
Op de diepe binnenlandsche zoetwater-zeeën heeft Chicago groote schepen, die 80,000 bushels graan vervoeren, maar naar Montreal kan Chicago tot nu toe slechts schepen van 600 ton zenden. Wanneer over een paar jaar echter het Welland Canal tusschen Meer Erie en Meer Ontario gereed is, en de St. Lawrence-kanalen zijn uitgediept, zullen zeebooten van 2000 ton uit den Atlantischen oceaan naar Chicago, naar het hart van Amerika kunnen doorstoomen, terwijl de stad bovendien langs de Mississippi naar de golf van Mexico hare producten te water zendt.
Het is belangwekkend aan een der graantorens of elevators, die tusschen een spoorweg en een kanaal staan, tegelijk spoorwegwagens te zien ontladen en schepen te zien laden met graan. Een reeks emmers - als die der moddermolens in het kanaal naar IJmuiden - aan een lederen riem zonder eind of kettingband gehecht, duiken een voor een in het graan en storten het omhoog in het pakhuis of omlaag in het schip. In de
| |
| |
elevators wordt het graan geïnspecteerd en gesorteerd (graded). Volgens de certificaten welke de officieele graan-inspecteur, die door the Board of Trade wordt aangesteld, afgeeft, wordt het graan verkocht. Een wet van den staat Illinois omschrijft hoe de verschillende soorten moeten bepaald worden. Wanneer bijvoorbeeld No. 1 witte winter-tarwe wordt aangeboden, dan ontvangt de kooper een bewijs dat de tarwe goed gezuiverd en gaaf is. No. 2 zou aanduiden dat ze redelijk zuiver, reasonebly clean is, terwijl No. 3 niet even gaaf en zuiver is als No. 2, maar toch niet minder dan 56 pond per bushel weegt.
De volgende regelen voor de inspectie van meel, geven een denkbeeld van het stelsel en zullen eenige lezers wellicht belang inboezemen.
Rules for the Inspection of Flour. - 1st. - Sound. - To be strictly sound; free from any or every defect or fault causing either smell or taste. 2nd. - Weedy. - Flour made from wheat that has come in contact with a noxious weed, imparting an unpleasant smell, which it is supposed will cook out. 3rd. - Unsound. - All Flour not ‘Sound’ or ‘Weedy’; whether the unsoundness is derived from the condition of the Wheat, or has originated in the Flour. The Inspectors are required to note on their certificate the character of the unsoundness, such as musty, hard sour, soft sour, or slightly unsound; the latter explanation of the unsoundness being intended to indicate that the flour will probably work sound for immediate use, and is but slightly depreciated in value. 4th. - All flour that inspects ‘sound’ and full weight, shall be branded, and none other; except that when part of a lot proves so far below samples as to be clearly different, the Inspectors may omit branding the barrels that are below, and it shall be their duty when working to a sample, to state on their certificate the number of barrels above or below the sample, and have a sample or samples of the same, which the parties may examine; also, to state on their certificates, when the flour is ‘unsound’ or ‘weedy,’ the number of barrels of each description, and also, when practicable, the number of barrels that are so stained or out of condition as to depreciate the market value of flour. When flour has been overhauled and cleared and cleaned on account of being wet, the Inspectors shal note on the certificate, ‘wet and cleaned,’ either ‘by Inspector’ or ‘by Owner’, as the case may be. The Inspectors shall satisfy themselves in regard to weights, and in case they deem it necessary to strip some of the
flour, they shall be entitled to twenty-five (25) cents for each barrel so stripped (if it proves to be short weight), in addition to the regular fee of two cents per barrel, for inspecting and
| |
| |
branding. The charge for stripping shall be paid by the seller. No certificate shall be issued for a part of a lot of flour inspected, without the consent of both the buyer and seller. The Inspectors shall only be liable to damage for any discrepancy between the flour for which a certificate is issued and the sample which they retain of the flour so inspected, unless the buyer hands them the sample to inspect by, or the standard sample is used. 5th. - The Directors shall etablish grades of ‘Extra’ and ‘Superfine,’ with a proper standard for each grade, samples of these standards shall be furnished to the Flour Inspectors, and also to the Secretary of the Board. It shall be the duty of the Inspector to furnish monthly (or oftener if directed), to the Flour Inspection Committee, for the use of the Secretary of the Board, the standard samples that they are working to. 6th. - Whenever desired to do so by both parties to a trade, the Inspector shall inspect by such standards, under the same rules which govern inspection by sample; it being understood that in such trades the Inspector's certificate of ‘sound, full weight, and equal to standard of extra,’ (or ‘superfine’) shall be satisfactory, and in no other respect is inspection by grade to vary from the rules established for inspection by sample. 7th. - In all cases of claim for errors in inspection by grade, the final tests shall be by the standard samples, in the care of the Secretary of the Board. 8th. - Besides the stencils already in use, the Inspectors shall provide others, stating the grade, as well as the month of Inspection; and whenever desired by either buyer or seller, the latter stencils shall be used. But no ‘unsound,’ ‘weedy,’ or ‘light weight’ flour shall be stenciled in any way by the Inspectors. 9th. - Flour shall be sold on the basis of one hundred and
ninety-six pounds to the barrel. In case of short weight, the buyer shall be allowed at the rate he pays, and three-fourths of a cent per pound on same for freight, and, in addition, five (5) cents per barrel for the expense of refilling.’
Zoover ik kon oordeelen, werd er niet veel waarde gehecht aan de inspectie en de certificaten. Men eischte algemeen onderzoek naar de manier waarop warehouse commissioners en inspecteurs hun plicht ‘niet’ deden. Het vertrouwen was klein in de certificaten, en menigeen beweerde dat de standaard waarnaar gemeten werd niet steeds dezelfde was, en dat de hoofdinspecteur als geen deskundige beschouwd kon worden.
Het gaf een aangenaam gevoel ook te Chicago eens te hooren klagen en over sinecures het hoofd te zien schudden. Mijn geleider merkte op, dat een goed inspecteur even moeielijk te vinden was als een finantieele specialiteit voor een dagblad.
| |
| |
De man, die werkelijk kennis en inzicht genoeg heeft om over geldbeleggingen leerzaam te schrijven, kan op de beurs veel meer geld verdienen dan een dagblad-directie betalen kan. Een inspecteur, die voldoende kennis van graan heeft om het te sorteeren en elk monster op zijn nummer te zetten, kan in Chicago veel meer verdienen dan het salaris van een inspecteur, daar het hen strikt verboden is zaken te doen. Het gevaar dat de graanhandel zou loopen door omkooping van de inspecteurs, wordt door de kooplieden niet gering geschat, want ik zag een verzoekschrift aan de wetgevende macht van Illinois door twee-en-dertig grain-receivers onderteekend, die beschuldigingen uitbrachten tegen de ambtenaren.
Wanneer men er aan denkt hoe ontzaglijk te Chicago in graan gedobbeld wordt, dan moet het treffen hoe groot de verantwoordelijkheid is van hen die de certificaten uitreiken. De operators, die de landbouwers en de graankoopers met elkander in verbinding brengen, speculeeren en drijven prijzen omlaag of omhoog, gelijk menigeen waant dat alleen op effectenbeurzen geschiedt. De degelijke handel gaat altijd en overal gepaard met het wilde speculeeren van bears en bulls. In Holland's gouden eeuw was het niet anders. Toen dobbelde en speelde men evenveel als tegenwoordig, en middelen om dit te beletten zijn nog niet bedacht. In Illinois heeft men in de wetgevende vergadering een grain-gambling act voorgesteld, om het dobbelen in graan te beletten. Sinds honderd jaar heeft men in Engeland de poging opgegeven om door krasse wetsbepalingen dit tegen te gaan, doch in Amerika schijnt men nog eens zelf de ondervinding te willen opdoen dat zulke wetgeving niet toe te passen en dus onpractisch is.
De wet stelt voor om met geldboete en gevangenis ieder te straffen die op option verkoopt, valsche tijdingen verspreidt om op de markt te werken, of door een samenspanning met anderen te pogen de markt in handen te krijgen en de prijzen op te drijven tegen dat geleverd moet worden. Cornering the market heet in New-York squeezing the boys, doch hoe de rechter zou kunnen onderscheid maken tusschen wettig en onwettig speculeeren, is niet gemakkelijk te begrijpen. Voor een amb- | |
| |
tenaar van het openbaar ministerie met veel ongezond verstand - en ‘zoo zijn er’, zelfs in Nederland - zou zulk een wet een alleraangenaamst middel wezen om mannen van zaken in hun beroep te hinderen. De voorgestelde acte bepaalt het volgende: ‘Whoever contracts to have or give to himself the option to sell or buy at a future time any grain or other commodity, stock of any railroad or other corporation, or gold, or forestalls the market by spreading false rumors to influence the price of commodities therein, or corners the market, or tries to do so in relation to any of such commodities, shall be fined not less than $10 nor more than $1,000, or confined in the county jail not exceeding one year, or both.’
Wat zou het openbaar ministerie een Sisyphus-taak hebben, zoo het poogde te bewijzen dat iemand een valsch bericht had uitgestrooid, en dat het bericht invloed had gehad op den koers. Indien iedereen op de beurs, die een gerucht hoort en dat verder vertelt als iets dat men hem mededeelt doch waarvoor hij niet kan instaan, te recht moest gesteld worden, dan zou men de beurs maar onmiddellijk als een algemeene gevangenis moeten inrichten. De Nation, over dit wetsontwerp sprekende, brengt de geschiedenis in herinnering welke men te New-York verhaalde van wijlen den grooten spoorweg-koning Daniel Drew. Toen hij in vroeger jaren den Erie-spoorweg onder zijn bedwang had, gaf hij een inlichting, een wenk (a point zeggen ze in het Westen) aan een diaken zijner kerk, doch op de uitdrukkelijke voorwaarde dat hij het bericht aan niemand hoegenaamd zou verder vertellen. De diaken verspreidde - gelijk Drew vermoedde - het bericht links en rechts onder zijn vrienden, en tal van diakens en gezeten burgers speculeerden tot hun verlies, maar tot winst van Drew. De diaken kwam met een uitgestreken somber gelaat bij Drew op kantoor, en klaagde zijn nood. ‘Het blijkt dat ik mij vergist heb,’ zeide Drew, ‘en ik wil niet dat gij er schade door lijdt. Hoeveel hebt ge verloren?’ En hij betaalde hem zijn verlies.
‘Maar diakens Smith, Brown en Jones hebben nog meer dan ik verloren!’
‘Waarde vriend, dit is voor uw rekening. Heb ik niet na- | |
| |
drukkelijk de belofte van u gevergd dat gij het noch hun, noch iemand zeggen zoudt?’
Geen wetsbepaling zou dezen voorbeeldigen operator waarschijnlijk getroffen hebben.
Ik heb even stil gestaan bij het ontzaglijk speculeeren, spelen en dobbelen in Chicago, omdat men in Nederland wel eens meent, als zoude men in ons land meer speculeeren en dobbelen dan elders. Dit is niet het geval, en het is troostrijk en bemoedigend voor ons, dat men in de wonderstad van het Westen, waar de paleizen uit den grond springen, minstens even hard speelt als wij het in onze gouden eeuw deden en tegenwoordig nog doen. Het is niet gemakkelijk te omschrijven waar handel eindigt en speculatie begint, en in geen stad der wereld kan men zeker beter dan in Chicago opmerken, hoe werkelijke, degelijke handel in eerste levensbehoeften gepaard kan gaan met wilden windhandel in die zelfde producten.
|
|
Auteursrechtvrij