Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

[p. 309]

De Lof-sangh der Ionck-vrouwe Mariae. Lucae cap. 1. vers. 46.

Mijn ziel, beroemt den Heer,
Doet uwen Heyland eer',
Om dat hem sijn Ionck-vrouwen
Geringheyd niet mishaeght;
Sijn nederighe maeght
Verweerdight aen-te-schouwen.

2 Want, van nu aen, soo sal

De Weereld over-al,
My seer geluckigh noemen;
Want God betoont sijn macht,
En doet my onverwacht
Van groote dingen roemen.

3 Sijn naem is heylgh geseyt,

En sijn bermhertigheyd
Staet vast van zaed tot zade.
Voor die hem heeft gevreest,
Is hy een God geweest,
Standvastigh in genade.

4 Door sijnen arm heeft hy

Een werck gedaen in my,
Dat krachtigh is verheven.
d'Hooghmoedigh' in gedacht'
Heeft hy te niet gebracht,
Ten Rijcken uyt-gedreven.

5 Hy trecktse van den throon,

En storts' in schand' en hoon,
Die voormaels machtigh waren;

[p. 310]

 

De Ned'righ' heeft hy lief;

 

Die zijn 't, die hy verhief,

 

En hoede voor gevaren.

 

 

 

6 Hy heeft, in over-vloed,

 

Verzadight met sijn goed,

 

Die haer verhongert vonden.

 

Den Rijcken heeft sijn macht

 

Verydelt het gedacht',

 

En ledigh wech-gesonden.

 

 

 

7 Israël, sijnen knecht,

 

Heeft hy we'er op-gerecht,

 

In spijt van die hem krencken;

 

Als willend', in der daed,

 

Aen Abr'ham en sijn zaed,

 

In eeuwigheyd gedencken.