Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

[p. 266]

Den CXXII. Psalm.

'k Verblijde my, in allen, die
My seggen, siet ons vaerdigh staen,
Om 't Huys des Heeren te begaen;
Wiens voeten ick in Zalem sie.
Die nu, na veelderley gevaer,
Niet sullen reysen hier noch daer,
Maer vast in 's Heeren woonstad wesen.
Ierusalem is op-gemaeckt,
Gelijck een Stad, die niemand laeckt,
Als wel-gevoeght, en seer gepresen.

2 Waer he'en des Heeren Stammen gaen,

Om met eerbiedigheyd den naem
Ons Gods te dancken al te saem,
Daer sijn Getuygenissen staen.
Want siet, de stoelen van 't gericht
Zijn daer voor Davids Huys gesticht.
Wenscht nu Ierusalem den vrede,
Wenscht welvaert aen Ierusalem.
Wel hem, O Godes Stad, wel hem,
Die u bemint en uw God mede!

3 Vw vestingh zy in vrede stil;

In uw Paleysen sy bekent,
Een heyl, een welvaert sonder end.
Om mijner Broers en Vrienden wil,
Om uwent-wil, mijn Volck, alleen,
Die met my hebt een God gemeen,

[p. 267]

 

Sal ick nu tot den Heere spreken;

 

Om Gods huys wil sal ick u 't goed,

 

In allen voor-en-tegen-spoed,

 

Staegh soecken, dat u mach ontbreken.