Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den XCV. Psalm.

Komt, laet ons singen God ter eer',
En vrolick juychen voor den Heer,
Den Burgh, den Heyl-rotz onser saecken.
Laet ons sijn heyligh aengesicht
Ontmoeten, met ons lof-gedicht;
Met psalm-gejuych, tot hem genaecken.

2 Want hy is Heer, die eertijds schiep

Het hoogh gebercht' en 't Aerdsche diep,
Een Groot-God, Koningh aller Goden;
Wiens hand tot in den af-grond streckt,
En over al de bergen reckt;
Wien oyt geen Schepselen ontvloden.

3 Die Zee en drooghten heeft gemaeckt.

Komt, laet hy van ons zijn genaeckt,
Laet ons voor God den Heer gaen knielen.
Buckt ne'er, aen-bid hem, dat hy 't hoort,
Die door sijn al-vermogend woord,
Ons lichaem heeft gemaeckt en zielen.

4 Want hy is onse God en Heer;

Wy, 't Volck, dat hy bewaert in eer',
De Schapen sijner hand en weyden;
Vervoeght u heden noch tot hem,

[p. 197]

 

Soo ghy te hooren komt sijn stem;

 

Wilt uw gemoed hem voor-bereyden.

 

 

 

5 Verhard uw hert niet, als ghy weet,

 

Dat ghy ten dage Massaes deed;

 

Te Meriba, op woeste krochten;

 

Alwaer uw Vaders, schoon sy daer

 

Mijn wercken sagen al-te-gaer,

 

My langh beproefden en versochten.

 

 

 

6 'k Heb veertigh-jaer aen dit geslacht

 

Verdriet gehad, dat my veracht,

 

Niet na en laet het quaed te plegen;

 

Dies seyd' ick, dwalend' ist van hert,

 

Schoon of het onder-wesen wert,

 

't En draeght geen kennis van mijn wegen.

 

 

 

7 Sulcks heb ick in mijn toorn geseyt,

 

En swoer oock in mijn grimmigheyd,

 

Daer ick was toe-gebracht met reden.

 

Ick soer, ick heb een eed gedaen;

 

Soo sy oyt in mijn ruste gaen!

 

Soo sy oyt Canaän betreden!