Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

[p. 139]

Den LXX. Psalm.

Haest u, O God, en maeckt my vry;
Wilt t'mijner hulp u eens begeven;
Beschaemtse die my staen na 't leven;
En weest mijn ziel in droefheyd by.
Drijfts' achterwaerts, maeckts' al ter schande,
Die lustigh zijn, om alle quaed,
My aen te doen, in desen staet;
My gaern verdreven uyt den lande.

2 Laets' al te rugh gaen wijcken tot

Haer schaemten-loon, die ha! ha! seggen,
Maer schand' en schaemten op my leggen,
Met my bedrijven haren spot.
Verblijds' al die haer t'uwaerts keeren.
Laet doch uw's heyls Beminnaers nu,
Ia, seggen staeg, ter eer van u,
Groot zy gemaeckt de Heer der Heeren.

3 Doch ick heb nood en groot verdriet.

Haest u tot my, die my bevryden,
My helpen kund, en we'er verblijden.
O Heer, mijn God, toeft langer niet.