Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

[p. 104]

Den LIII. Psalm.

De Dwaes, die seyt, in sijn verstockt gemoed,
Daer is geen God. Sy hebben 't al geschonden,
Sy maecken 't grof en grouw'lick met haer sonden;
Verderven 't al.Daer is niet een, die goed
Op Aerden doet.

2 De Heere-God sagh uyt den Hemel ne'er,

En ondersocht de Menschen al te gare,
Of yemand noch misschien verstandigh ware,
Die onder haer, socht Gode, na sijn Leer',
Te geven d' eer.

3 Maer, te vergeefs; want hy en vont 'er geen,

Al waer hy socht. Sy zijn all' af-geweken,
En stincken na hun sondige gebreken;
Geen zijnder meer, die niet en overtre'en;
Ia, oock niet een.

4 Wel? hebben sy, die soo te wercke gaen,

Sy, die als brood, mijn lieve kind'ren eten,
Geen kennis meer? Is God haer soo vergeten?
Sy zijn verdwaest, en roepen onbela'en,
Den Heer niet aen.

5 Aldaer heefts' haer vervaertheyd onverwacht

Vervaert gemaeckt! Want, van die uw Gemeente
Belegerden, verstroyde ghy 't gebeente;
't Heeft haer geschaemt. Want ghy verwierpt haer maght,
Door uwe kracht.

6 O! Israël, dat uw verlossingh-tijd

Vyt Zion quam! Als God, de Heer der Heeren,

[p. 105]

 

't Gevangen Volck sal wederom doen keeren.

 

O Iacob, dan sult ghy eerst, wijd en sijd,

 

Gaen zijn verblijd!