Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den XLVII. Psalm.

Volck'ren opter Aerd',
Gode lief en waerd,
Klapt nu in de hand;
Iuycht van alle kant;

[p. 93]

Singht een vreughden-sangh
God, den Heer ten danck.
Die de hooghste woont,
En sich vrees'lick toont;
Die de Koningh hiet
Over 't Aerdsch gebied;
Een groot Koningh blijft,
Die geweld bedrijft.

2 Hy brenght, door sijn kracht,

Volck'ren in ons maght;
Natiën brenght hy,
In ons heerschappy;
Hy ist, dies' ons doet
Trappen onder voet;
Die de Kieser is
Van ons erffenis;
Wel te recht geseyt,
Iacobs Heerlickheyd;
Dien hy, boven dat,
Heeft seer lief gehad.

3 God, daer voor ick buygh,

Vaert-op met gejuych;
Op 't basuyn-geklanck
Neemt hy sijnen gangh.
Ghy, die hem om-ringht,
Psalm-singht hem, psalm-singht,
Hem, die over d' Aerd'
Koningh is verklaert.
Psalm-singht, psalm-singht hem,
Met een luyde stem.
Met een onderwijs
Van sijn lof en prijs.

4 God heeft d' opper-hand

Over 't Heyden-land;

[p. 94]

 

d' Alderhooghste kroon

 

Voert hy op sijn throon.

 

d' Ed'le van der Aerd,

 

By sijn Volck vergaert,

 

Komen tot de stam

 

Van sijn Abraham;

 

Tot wien God, de Heer,

 

Heeft belooft wel-eer,

 

Dat souw zijn gebraght

 

't Heydens-na-geslacht.

 

 

 

5 Al het Schild der Aerd'

 

Is ons Gods verklaert.

 

Wat het Aerdrijck voed

 

Is door hem behoed.

 

God, der Heeren Heer,

 

Is verheven seer.