Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den XLI. Psalm.

Wel hem! die sich verstandigh draeght ontrent
Den mensch, in sijn ellend'.
De Heer sal hem, wanneer het qualick gaet,
Bevrijden metter daed.
Hy sal hem langh in 't leven doen bestaen.
Geluckigh sal 't hem gaen!
En of hem schoon sijn Vyand dood begeert,
Soo wert hy niet verzeert.

2 De Heer sal hem, op 't sieck-bed, in de pijn,

Een ondersteunder zijn.
Sijn leger-plaets verandert ghy, en geeft,
Dat hy, na krackheyd, leeft.
'k Seyd', in mijn sieckt'; O Heer, doet my gena'e;
Maeckt, dat ick dit ontgae.
Geneest mijn ziel. Want tegens uw gebod.
Heb ick misdaen, mijn God!

3 Mijn Vyand raest; hy spreeckt veel quaeds van my,

En vraeght, wanneer sal hy,
Wanneer sijn naem, eens sterven en vergaen?
Hy spreeckt my valsch'lick aen,

[p. 82]

 

Als hy my siet; sijn hert heeft onrecht voor.

 

Hy vleyt my, daer ick 't hoor'.

 

Maer gaet hy uyt, soo voert hy van mijn quael

 

Een ander leugen-tael.

Pause.

4 Mijn Haters gaen al monp'lende te gaer,

En, in mijn groot gevaer,
Bedencken quaed; ja seggen, hem kleeft aen,
Een stuck heeft hy gedaen
Van Belial; een schandelicke saeck;
Daer van hy lijd de vraeck.
Hy is gevelt; en siet, die nimmermeer
Sal op-staen, leyt ter ne'er.

5 Selfs hy, op wien ick my versekert had,

Die mijn brood vreedsaem at,
Heft grootelicks de vers'nen tegens my,
Maer ghy, dien ick bely,
Ghy, Heer, zijt my genadigh, als voor-he'en
En helpt my we'er te been,
Richtm' op, dat ick 't aen haer vergelden magh,
Die op haer heb 't gesagh.

6 Hier by weet ick, dat ghy lust aen my hebt;

Dat, wie oyt blijschap schept
In mijn verdriet, noyt over mijnen val,
Met vreughde juychen sal.
Want ghy zijt, Heer, die my behouden leyd,
In mijn oprechtigheyd.
Ghy stelt my voor uw heyligh aengesicht,
Dat my het hert verlicht.

7 De Heer, de God van Israels geslacht,

Zy eeuwigh hoogh-gedacht.
Het zy alsoo. Ia, 't zy alsoo geseyt,
In aller eeuwigheyd.