|
| |
Den IX. Psalm.
Ick sal den Heer, met ganschen hert,
Gaen loven, dat hy kenbaer werd.
Ia, Heer, ick ga my vaerdigh stellen,
Om al uw wond'ren te vertellen.
2 Ick sal, in u geheel verheught,
Gaen springen op van enckel vreught.
V, Alderhooghsten aller dingen,
Vw grooten naem, sal ick Psalm-singen.
3 Om dat mijn Vyand, door uw maght,
Gevallen is, en om-gebraght;
Gekeert en achterwaerts gedreven;
Dood, van u aengesicht, gebleven.
4 O Rechter der gerechtigheyd!
Ghy hebt mijn recht-saeck ne'er geleyd;
Op uwen throon hebt ghy geseten;
Mijn recht my doen verstaen en weten.
5 De heydenen hebt ghy verdaen;
Den Goddeloosen doen vergaen;
Hun naem verdelgt en uyt-gescholden;
In eeuwigheyd het quaed vergolden.
| |
| |
| |
I. Pause.
6 O Vyand, doet ghy wat ghy meynt?
Zijn uw verwoestingen vol-eynd?
Ghy, die ons Steden woud verkrachten,
Zijt selfs vergaen met uw' gedachten
7 Maer, 's Heeren throon staet boven al,
Daer in hy eeuwigh sitten sal;
Dien doet hy ten Gericht bereyden
Om 't onrecht van het recht te scheyden.
8 Hy selfs sal in gerechtigheyd
Berichten 's Werelds onbescheyd.
De Volck'ren, die sijn Volck bestreden,
Oordeelen, in rechtmatigheden.
9 De Heer sal zijn een hoogh vertreck,
Voor die verdruckt zijn in gebreck;
Een hoogh vertreck, in bange tijden,
Voor al, die hem oprecht belijden.
10 En, die uw naem kent, sal voortaen,
Met goed vertrouwen op u staen;
Om dat gy, Heer, niet hebt verlaten
Vw' Soeckers, die in droefheyd saten.
| |
II. Pause.
11 Psalm-singht God, die te Zion woont,
En ons aldaer sijn gunst betoont;
Verkondight over-al sijn daden,
Die ons behoud, en hoed voor schaden.
12 Hy soeckt het bloed van die 't verstort;
Hy denckter aen, en maeckt het kort.
't Geroep en sal hy niet vergeten,
Van die ellendigh tot hem kreten.
13 O Heer, siet mijn ellend' eens aen,
My door mijn Haters aen-gedaen.
Zijt ghy genadigh, die mijn leven
Hebt uyt de poort des doods verheven.
14 Op dat ick uwen ganschen lof
Vertellen magh in Zions Hoff,
| |
| |
En in uw heyl mijn hert verheugen,
Dat Zions Dichters 't hooren meugen.
15 De Heyd'nen zijn in 't graf geraeckt,
Dat by haer was voor ons gemaeckt.
Haer voet is in het net gevangen
By haer in 't heym'lick op-gehangen.
| |
III. Pause.
16 De Heer wert kenbaer en vermaert,
Want hy heeft recht gedaen op Aerd.
De Godloos is, tot sijner schanden,
Verstrickt in 't werck-stuck sijner handen.
17 De Boose sullen nu voortaen,
Recht toe, recht aen, ter Hellen gaen.
De Heydenen, die God vergeten,
Die werden daer in ne'er gesmeten.
18 Maer, die den Heer ontsiet en acht,
Sal werden in de nood bedacht.
d'Ellendige, die na God hooren,
En sullen nimmer gaen verlooren.
19 Rijst, Heer, en laet de mensch sich niet
Verstercken tot uw's Volcks verdriet.
Daeght, ghy, de Heyd'nen in 't Gerichte;
En oordeelts' eens voor uw gesichte.
20 O Heer, jaeght haer verbaestheyd aen,
En laets' in schrick van u verstaen,
Als sy 't verderf uw's Erfdeels wenschen,
Dat ghy zijt God, en sy maer menschen.
|
|
Auteursrechtvrij