Op deselve.
Hoe ydel achte ghy die hoogh-besonge Blonde
Door 't Roomsche herder-lied, de lente van uw jeughd,
Aen Hont' en Scheld gewijd; als ghy met vollen monde
Op 't pad, dat Kempis volght, uw Heyland roemen meught!
Vw geest blaeckt in een gloed van heylige gesangen,
Geoffert aen de Kerck, aen 't boet-en-soen-altaer.
Ghy perst de tranen uyt mijn oogen op de wangen,
Als ick uw toonen hoor' op Koningh Davids snaer.
Soo vol van Prophecy, soo vierigh, soo boetvaerdigh,
Soo leersaem voor den geest, soo voedsaem voor de Ziel,
Dat niemand, die niet tot dien Heyligdom, onwaerdigh
En ongewassen quam, geen vonck van leven hiel.
Veel waeghden haer laurier aen 't snee van Davids psalmen;
d' Een bind sich gansch'lick aen geen woorden, maer aen sin:
Een ander acht geen klanck van rijm en even-galmen;
d' Een geeft wat aen de maet en d' ander weer wat min.
Maer ghy, geleerde Heer, staet stip op d' eygen woorden,
Bearbeyd van de Kerk, bevestight van den Staet;
(Wie woorden houd, met een noch sin noch woorden stoorden)
Het werck is 't eygen werck, uw dicht-kunst geeft de maet,
Soo net en vloeyend' uyt een ongespannen ader,
Als of Natuyr die stof tot rijm geschapen had,
t' Wijl ghy de woorden, maer op kunstighst, bind te gader,
Vw blad rijmt, sonder scheel van 't ongerijmde blad.
Noyt lijd' ick, dat my dit van yemand zy weersproken,
(Het oordeel van den prijs laet ick aen Hooger staen)
Die heerlickst rijmt, en woord en sin minst heeft gebroken,
Treft Elckx bysonder wit, nae my dunckt, teffens aen.
J. Cabeljau, JC.
|
|
Auteursrechtvrij