Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

[fol. *10r]

Casparus Streso, Ecclesiastes Hagiensis, Ampliss. Clarissimoque Viro, D. Corn. Boyo, JC. Hollandiae Zeland. Frisiaeque Advocato Fisci, & Procuratori Generali, S. P.

Ampliss. Clarissimeque Vir,

De metrica compositione Psalmorum Davidis, quam tua industria nobis exhibuit, judicium rogatus, pronunciare non possum sine distinctione. Si enim compositionem tuam comparem cum antiqua illa & publico usu recepta, non possum non tuam prae illa laudare. Sed si ad aedificationem Ecclesiae tuam compositionem referam, ut quaestio fiat, an expediat tuam illam in usu publico veteri substitui vel misceri, necessario mihi dicendum, quod ea quaestio privatis judiciis frustra decidatur. Hoc tamen fateor, me de tuo

[fol. *10v]

labore sentire, quod, si ulla mutatio judicabitur utilis, nulla sit futura facilior atque expeditior, quam, quae veteri metro per omnia adhaerens, solam dictionem expurgat, & materiam textui authentico magis conformem reddit; quod cum tuus labor praestiterit, nihil vererer tuae compositioni calculum meum addere. En, habes, sine dissimulatione, quid de tuo labore judicem. Interim non despero, quin tuus ille foetus privatis usibus seipsum sensim sit redditurus publicum. Vale.

[fol. 11r]

Caspar Streso, Bedienaer des H. Euangeliums in den Hage, aen den Heere Cornelis Boey, Fiscael en Procureur-Generael.

Mijn heer en vriend,

Gevraeght zijnde wat ick oordeele van uwe Psalmen, die ghy my ter hande gestelt hebt, soo en kan ick daer van niet spreecken sonder onderscheyd te maken; want als ick uwe samen-stellinge sal vergelijcken met de oude ende die in 't openbaer gebruyck is aengenomen, soo ist my onmogelick, dat ick dese uwe niet en soude prijsen boven deselve. Maer, soo ick van de uwe sal oordeelen tot dienst en nuttigheyd der Kercke, ende in vrage stellen, of het niet dienstigh en ware, dat men dese uwe, in plaets van de oude, aen-nam, of met deselve vermenghde; soo moet ick nootsakelick seggen, dat het te vergeefs is, dat men met Particuliere oordeelen het selfde dispuyt

[fol. *11v]

beslichte. Dit bekenne ick even-wel van desen uwen arbeyd te gevoelen, dat, indien eenige veranderinge sal geoordeelt werden dienstigh te zijn, niet en sal geoordeelt werden bequamer ende aengenamer te wesen, als dat men een aen-neme, die met den ouden rijm t' eenemael over-een-komende, de woorden en maniere van spreken suyvert, en de materie met den grond-tekst doet over-een-komen. Het welck dewijl 't uw arbeyd te weghe gebracht heeft, soo en soud' ick niet ontsien aen dese uwe samen-stellinghe mijn stem te geven. Siet daer hebt ghy 't gene ick oprecthelick van uwen arbeyd oordeele. Onder-tussen en laet ick niet af te hopen, dat dit uw werck, door 't gebruyck der Particulieren, sich selven allenckxkens sal komen Publijck te maken. Vaert wel.