It libben sels

[p. 72]

pantys

Ik sjoch altyd nei de pantys dy't froulju oan hawwe. Ik kin de eagen der net fan ôfhâlde.

It is begûn doe't ik mei Tet, myn tredde frou, troud wie. Dy hie altyd prachtige pantys oan.

Doe't ik myn earste frou kennen learde, ik wie njoggentjin en sy santjin, hie dy noch gewoan hoazzen oan dy't ophâlden waarden troch in sjarretel. Ik wit net oft der doe al pantys wiene. Dy hoazzen ha my noait yn 'e wei west. Se sille har wol goed stien ha. Myn earste frou hie yn alle gefallen moaie skonken.

Myn twadde frou hie altyd in broek oan. Winterdeis hie se dêr leau ik wol ris in panty ûnder, yn alle gefallen as wy te reedriden wiene, mar ik ha my der noait om bekroade hoe't sa'n panty har stie, it wie fan gjin belang.

Myn tredde frou hie wol altyd in jurk of in rok oan en se makke der in protte wurk fan hokker pantys se dêr dan by oanlûke soe. Se hie se yn alle soarten, nylon en side, tsjok en tin, donker en ljocht, alle kleuren fan 'e reinbôge, withoefolle motiven, mei en sûnder naad. Ik seach mei fernuvering nei de pantys dy't myn tredde frou altyd oan hie en rekke der troch betsjoend.

Myn fjirde frou hie faak pantys oan dy't ik net moai fûn. Se sei dat ik gjin smaak hie. Wy ha in pear kear guon kocht dy't ik prachtich fûn en dêr't sy fan griisde. Mar dêr seach ik har dan

[p. 73]

fansels net mear as ien kear yn rinnen. As ik har frege wêrom't se dy en dy panty noch net wer oan hân hie sei se: ‘Der siet daliks in ljedder yn,’ of mear rjocht foar de raap: ‘Ik sil sels witte wat ik oan doch.’ Soms sei se: ‘Ik bin Tet net.’

Dette en ik kinne it op it mêd fan pantys goed lykfine. Se fynt it prachtich dat ik omtinken foar har klean ha. Har foarige man hearde se dêr noait oer hoewol't se ôfgryslik har bêst die om har goed te klaaien. Se wist dat har man der oars wol each foar hie hoe't in frou der by rûn, want se hie him wol ris in opmerking meitsjen heard oer de klean fan in buorfrou: ‘Dat mins is net om oan te sjen yn de klean dy't se oan hat.’ Se hie it idee dat har man wol fûn dat se har kreas klaaide, mar tagelyk wat sedich en truttich. Hy hie lykwols altyd om 'e hite brij hinne rûn. Sy ek, want se hie him der noait nei frege. Mar alles wie har dúdlik wurden doe't er har dien joech foar in frou dy't har opfallend en útdaagjend klaaide.

‘Dan hie er oan dyn útdaagjend praat dus net genôch,’ sei ik tsjin har.

‘Do ek net,’ sei se.

Mar hoewol't Dette it omtinken dat ik foar har pantys ha apart fynt, ja eins in ôfwiking, genietet se der wol fan en sûnt ik har ferteld ha hoe't it komt dat ik it sa drok ha mei har pantys wynt it har sels op. Fannemoarn sei se: ‘Soest wolle dat ik myn pantys oeral yn 'e keuken omslingerje lit?’ Ik sei dat it foar my net hoegde, mar dat se it wol dwaan mocht as se der nocht oan hie. ‘Dan doch ik it,’ sei se, ‘en ik soe ek wol ien yn 'e beam by dyn finsterbank hingje wolle. Hoechst dy net foar dyn ferslaving te skamjen.’

Har pantys slingerje no oeral yn 'e keuken om, mar ik ha myn fyfde frou ferbean om ien yn 'e beam by myn finsterbank te hingjen.