De verrijzenis

[p. 26]

Bij het kerkhof van Diksmude

De loopgraaf kermt in 't luide bonken der granaten,
die bloed uit de aarde rukken, zoodat 't roodend spat
op mannen, die er waken, met asceet-gelaten,
en zelf gewond zijn, moe zijn en van zweet door-nat.

En vóór de loopgraaf ligt een kerkhof, waar de bommen
verwoede sarabanden boven dansen, luid
met donderend gezang; - in dichte drommen
ontbranden zij, vol kreten en met dof gefluit.

De bommen en granaten breken op de graven,
en dringen in granieten kelders, waar de lijken stijf
en krakend schokken; - stukken koppen draven
doorheen de looden lucht, met brokken lijf op lijf.

De kruisen zijn doorsneên, de kronen waaien mede
met hooge waaie-boomen, die het vuur verhakt
en op-werpt, zoodat heel die plaats van laatsten vrede,
wordt als een warboel in de luide lucht gesnakt.

Ik denk hoe deze dooden werden hier gedragen,
met vrome zangen en een klagend klokken-slaân,
wanneer hun leven, dat vervaagd ging met de dagen
van werk en geld-verzamelen, bleef stille staan.

[p. 27]

 

Zij hadden achter toonbank of in magazijnen

 

hun kaarsje, dat niet hooge vlamde, dood-gebrand,

 

hun doeltje ging niet verder dan het avond-lijnen,

 

waar zij tevrêen hun pijpje rookten, trager hand.

 

 

 

Hun dochters schonken zij als bruidschat hunnen winkel,

 

hun zone nam het paard en kocht een verder hoef;

 

ook 't geld was weggelegd voor kerk en klok-gerinkel

 

en 't eeuwig stukje grond, waarin men hen begroef.

 

 

 

En al die menschen, - die hun leven stille gingen,

 

en als hun toren waren kort doch sterk-gebouwd -

 

gevonden niet de rust, die buiten de aardsche dingen,

 

zij heilig hadden in verdienden dood aanschouwd.

 

 

 

Want als een uiterst spotten om hun vredig leven,

 

het vuur en ijzer hen het groene graf ontjaagt, -

 

en slingert hen doorheen en doet de muren beven,

 

die rond hun rustigheid was als een schans geschraagd.

 

 

 

En hier de loopgraaf kermt in 't bonken der granaten,

 

het bloed uit de aard gerukt, als roode regen spat,

 

de mannen waken steeds met blanke asceet-gelaten,

 

en zijn gewond en moe, en van het zweet door-nat!