De verrijzenis

[p. 22]

De Torens

De torens staan te droomen
en droevig is de lucht.
Nu zal de navend komen
en zal het dag-gerucht
versterven in de boomen
met wind gezucht.

De torens staan zoo stille
geen enkle klinkt er van:
't is of ze niet en willen
of dat er geen en kan
zijn oude klok doen rillen.
Wat scheelt er dan?

De torens traag vergrijzen
in d'avond-schemering,
en in de velden rijzen
weer mannen, met gekling
van wapens, ver en lijze:
de strijd herving.

[p. 23]

 

De torens staan te weenen

 

nu met gebroken hart:

 

hun dorpje is slechts wat steenen

 

die liggen wreed verward.

 

De torens staan alleene

 

met 't volk zijn smart.