Van glorie en lijden

(1917)–Daan Boens– rechtenstatus



[pagina 112]
's Avonds bij Veurne voor Leo van Aelst. De stilte ligt verdiept om de landouwen, die bleeker worden in den gulden schijn van de avondzonne, en 't ver-verblauwen weeft droomen om de horizonnen-lijn. En in den wijden wester-glans, gaan fijn drie toren-spitsen op, die zacht vergrauwen, en schoon-berustend staan, of ze ook de trouwe getuigen van ons droefste dagen zijn. Ze schijnen toch zoo tenger, en ze dringen zich dicht bijeen, - lijk in het bedje, graag de zusjes doen, bevreesd voor donkre dingen. Zoo in dien breeden avondstond, die traag vertelt van oude en schoone erinneringen, staan ze als een schucht're en stille levens-vraag.