Van glorie en lijden

Sonnetten uit de loopgraven aan den Yser

[p. 108]

Mijn Cagna in de loopgraaf

Onhandig-schier en grof ineen gestoken,
met balken, hier en daar, en zakjes aard';
een slaapsteê, uit vier planken saam-vergaard:
zoo zit gij goed in donkren grond verdoken.

Wat beeldjes, die ik lang reeds heb bewaard,
en bloemen, met den lentedag ontloken,
versieren gaatjes, die eens openbroken,
wanneer te dichte bommen schokten de aard'.

o Cagna, waar mijn uren rust vergaan,
met stille droomen en verblijd verwachten
en zachte liedjes, die me kalm ontgaan,

Gij zijt mijn schuilplaats voor de lange nachten,
en zijt mijn vriend, die teeder aangedaan,
me spreekt van dezen, die me thuis verwachten.