Van glorie en lijden

(1917)–Daan Boens– rechtenstatus



[pagina 103]
Een Avond En 't was een dag, waarop de schemer zou een wilden strijd vol menschen-bloed verdrijven; de stilte kwam, en de avond-lucht was blauw, en in de velden stijfden menschen-lijven. De boomen beefden in de stille schaûw, die eeuwen-lang had willen hangen blijven om de aarde, en dezen strijd vergeten wou, zooals een waan, die zij zag henen-drijven. En 'k had de levens-grootheid dan geleerd: ik had gewacht hoe de avond-stille droomen vergeefs tot mijn gedachten konden komen; En hoe de nacht, - die 'k innig had begeerd, en stil zooals hij kwam, en schoon van vrede - voor altijd sluiten mocht mijn ooge-leden.