Van glorie en lijden

Sonnetten uit de loopgraven aan den Yser

[p. 101]

De Weduwen van Belgie

De schemer hangt aan Belgie's droeve wegen
en in de verte brandt de eerst blijde steê:
ze was gelukkig en ze kende vreê,
het leven was er tot een droom gestegen.

En om de wegen dolen, droef-gedwee
veel bleeke vrouwen-schimmen, die verlegen
ten alle kanten uitzien - en het wee
heeft om hun oog een donkre lijn geregen.

Ze zijn zoo jong en schoon in al hun leed,
hun lippen beven, en hun handen dragen
het kerkboek, waar niet éen te bidden weet.

Hun huisje staat in vuur; de mooie dagen
zijn heen, daar de oorlog ze in het lijden smeet
en ginds hun man wordt tot zijn graf gedragen.