Van glorie en lijden

Sonnetten uit de loopgraven aan den Yser

[p. 96]

De IJzer-vlakte

Al water, hier en daar en overal,
met soms een strookje land, en ginds een hoeve,
waarvan het dak, als bij een ongeval,
verdween, en die daar eenzaam staat en droeve.

Al water-met aan d'overzijdschen wal,
oneindig- ver, wat boomen, kaal en droeve,
ook kruisjes voor hen, die we hier begroeven,
en dan kanongerol en vuur-geknal.

Geen levend wezen - Soms een groepje meeuwen,
die opgeschrikt, omheen de posten schreeuwen
en zwenkend naar een verder schuiloord vliên.

Doch in den grond verdoken, stéeds maar zien
vermoeide menschen-oogen,- en ze staren
of ze in vert' hun toren niet ontwaren.