Van glorie en lijden

(1917)–Daan Boens– rechtenstatus



[pagina 78]
Het Fluitspel Een kalme nacht, waarop geen wolken dwalen doorheen de lucht, blauw van den starren-schijn; de velden lijken breede en stille zalen waarvan de boomen trouwe wakers zijn. En in den nacht, de stomme strijders-lijn, droomt eenzaam van de roode zegepralen; een fluitje speelt een licht en traag refrein, dat zoet is als verouderde verhalen. En daar geen windje door de stilte vliedt, en gansch het land geruchtloos ligt te waken en rustig is, wijl niet eén wapen schiet, zoo kan de wacht, in vromen slaap geraken, heel zacht gewiegd door 't trage krijgerslied, en kan mijn ziel weer de oude vrêe genaken.