Van glorie en lijden

Sonnetten uit de loopgraven aan den Yser

[p. 74]

Dageraad

De stilte is breed bij 't einden van den nacht,
en de eindlooze Yzer-vlakte, - waar het leven
der waatren, is tot hoogsten rust gebracht, -
droomt, wijl geen kogel doet de schemer beven.

De têere glans, die verre handen weven
om 't nachtlijk bed, waar Dageraad bij wacht,
wordt langzaam wijder, of de schoone Nacht
heur blonde naaktheid wil te kussen geven.

De schemer schijnt een breede en blauwe
Lagune, waar een gondel stille op glijdt
met paren, die zich in het oog aanschouwen.

En de Yzer droomt van vroegre teederheid,
heel zacht, tot doet het licht zijn gloed ontvouwen,
en toont den dag in droeve werklijkheid.