Van glorie en lijden

(1917)–Daan Boens– rechtenstatus



[pagina 56]
Diksmude Ge waart zoo schoon, Diksmude, met uw stille straten, uw huisjes, groen en rood, geleken een juweel, dat bij een kerstendag, een prinsje viel ten deel, - uw vrouwtjes waren lief, toen ze aan hun deurtje zaten. En onder uwe bruggen, vloeide de Yzer, zoo gelaten en zoo eerlijk, - als een maagd, die 's avonds wat gekweel van oude liedjes hooren doet, bij 's windjes veêl - ge waart zoo schoon en blond met de'avond in uw straten. En 't is voorbij dit lied, dit oude vlaamsch gezang... Uw huisjes zijn vernield, uw vrouwen heen-gevaren, daar zich om uwe stad, twee legers kwamen scharen. - En 't stormt nu om Diksmude, en wilde winden varen om al die brokjes steen, die vroeger huizen waren, toen in elk huisje zong een meisje dagen lang.