Van glorie en lijden

Sonnetten uit de loopgraven aan den Yser

[p. 47]

De weenende Steden

[p. 49]

Golgotha

De moeder stond bij 't houten kruis te weenen
en de avond zonk, met bloed in 't glanzend oog;
daar was geen wind, die in de lucht bewoog:
het leven was van de aarde schier verdwenen.

En aan het kruis een Man - met om zijn beenen
en op zijn borst ook bloed, wijl 't hoofd hem woog,
en geene klacht zijn lippen meer bewoog,
daar hij gelaten zag zijn moeder weenen.

Zoo werd het land, - dat België wordt geheeten -
gekruisigd, en het roode, schamel bloed
vloeide uit zijn flanken, wreed aan stuk gereten.

Zijn volkje, dat nu moedloos zwerven moet,
stond weenend, met geknakt doch rein geweten,
wijl België het bezag, oneindig-zoet.