Van glorie en lijden

Sonnetten uit de loopgraven aan den Yser

[p. 39]

Lente

De herfst verging tot winter, die werd lente....
o 't Groen, om ieder struikje en om den boom,
dat lacht, terwijl het windje een kus komt prenten
op 't mondje van de botten, zoo 'n gedroom;

o 't Helder-blauwe van de zijden tente,
die wordt gebouwen aan der luchten zoom,
en 't vogel-lied, dat zwenkt en toch zoo vroom
en teeder-blijde is om de ontloken lente;

o De innigheid van 't rijker nieuwe leven,
dat in elk'adem en elk woordje zingt,
en is uit geur en zonnelicht geweven;

o Lied, o geur, o zon, die ons omringt
met de' eersten morgend van het bloesem-leven,
wat al verwachting ge uit de botten dringt!