Van glorie en lijden

(1917)–Daan Boens– rechtenstatus



[pagina 37]
Avond-stilte Als nu de lucht wordt blond van mane-licht, dant om de wolken boorden heeft geweven, en de avond, als een mooie glimlach, ligt om de aard' heur bleeke wezen stil te beven; Als rond de velden schuchtre geuren zweven en de avond dan zóo goed, en zóo verlicht is van gemoed, dat 't broos nature-leven verstilt, zoo 'n mensch na braaf volbrachten plicht; Dan worden mijn gedachten even stil, mijn levens-vragen worden lichte droomen, en 'k leef gerust en goed, schier zonder wil. En de avond, - met het fluisteren van de boomen, dat zoet is -, schijnt niets dan wat blad-geril, zoodat de nachten zachter slieren komen.